14.5.2016 | 18:48
Παραμύθι
Έχω όλη μέρα στο μυαλόμια σκέψη μου με τρώειπου όλο με ξεσηκώνεικι όλο την πολεμώΈχει μαγεία και φτεράμου γνέφει να πετάξωμα σα την πλησιάσωμου δείχνει το γκρεμόΑυτό το παραμύθι σουπου σε περικυκλώνειόλο και μεγαλώνειστο λίγο μου μυαλόΚαι σαν γεμίσει το μυαλόβαραίνει η καρδιά μουαχου βρε κοπελιά μουπόσο να κρατηθώΚαι κάτι νύχτες σαν κι αυτέςέρχεται η ελπίδακαι σαν τη νυχτερίδαχορεύει μες το φωςΜα είναι μικρή και άπιαστηστα μάτια της ψυχής μουσβήνει η αντοχή μουόσο την κυνηγώΚαι σαν ζυγώσει η μοναξιάμες το βαθύ σκοτάδιτρέμει το φυλλοκάρδιγι αυτό που θα γενείΤότε ελπίδα - μοναξιάμπλέκονται με μανίαάνιση ιστορίαμε τρόμο και καημό Κλείνω τα μάτια δεν κοιτώεύχομαι να τελειώσειμα όταν πια ξημερώσειξανά σ’αναζητώΣε μια γλυκιά ΜαντάμΣε όσους και όσες ονειρεύονται και βασανίζονται