11.1.2013 | 16:31
Παράνοια?
Έχω βρει ένα σύντροφο που με λατρεύει, είναι δοτικός, νοιάζεται, με βάζει προτεραιότητα, έχουμε πάρα πολλά κοινά στο πως βλέπουμε τη ζωή και τα πράγματα, έχουμε κοινά όνειρα και κάνει ότι μπορεί για να νιώθω άνετα και όμορφα.Παρ' όλα αυτά συνεχίζω να σκέφτομαι, να αγαπάω και να ποθώ κολασμένα τον ηλίθιο, ξενέρωτο, αδύναμο, φοβισμένο, συμπλεγματικό και κομπλεξικό πρώην μου. Γιατί ρε πούστη μου? Τι άλλο θέλω πια?
