ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά δεν μπορώ άλλο κοντεύω να τρελαθώ. Κοιτάξτε μια φίλη μου με την οποία είχαμε περάσει αρκετά, αντιμετωπίζει αρκετά σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Προσπαθώ να την στηρίζω όσο μπορώ και να την βοηθάω, εντάξει κατά βάθος ξέρω ότι δεν θα μπορέσω εγώ να λύσω θέματα που δεν μπορούν οι ψυχολόγοι αλλά ήθελα να ξέρει πως έχει άτομα δίπλα της κι επειδή έχω περάσει κι εγώ πολύ παλια δύσκολες στιγμές ίσως την έκανα να μην αισθάνεται μειονεκτικά. Πολλές φορές δεν άντεχα κι ένιωθα πολύ άσχημα αλλά το έκρυβα γιατί δεν ήθελα να το μάθει και να έχει κι αυτά στο κεφάλι της. Τέλος πάντων τράβηξε αρκετό καιρό αυτό, γενικά δεν τα πηγαίναμε και τέλεια επειδή δεν συμπαθώ τις άλλες απ την παρέα της και είχα αρκετά πηγμενο πρόγραμμα αλλά μιλούσαμε τσατ και τηλέφωνο. Μια μέρα παρατήρησα πολύ περίεργη συμπεριφορά από πλευράς της, με απέφευγε, δεν με κοιτούσε στα μάτια προσπαθούσε να μην εκφράζεται κλπ. Την ρώτησα τσατ αν συμβαίνει κάτι και με τα χίλια ζόρια της έβγαλα ότι έχει οράματα στα οποία κάτι κάνω εγώ και την φοβίζει. Την ρώτησα αν εφ όσον ισχύει αυτό ήθελε να μην ξαναμιλήσουμε κι εκείνη μου είπε ότι δεν ήθελε να σταματήσουμε κι ότι άρχισε να κλαίει. Το ανεχτηκα λίγες μέρες αυτό, συνέχισε να μου φέρεται έτσι, της είπα ότι κάτι έπρεπε να κάνουμε κι εκείνη πανικοβληθηκε και είπε πως δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Της είπα ότι άμα ήθελε θα μπορούσαμε να μην ξαναμιλάμε μέχρι να της περάσει αλλά μου είπε ότι δεν άντεχε να μην μιλάμε. Λίγο καιρό μετά άρχισα να ξεκοβω σιγά σιγά κι αθόρυβα, δεν απαντούσα σε τηλέφωνα κι έστελνα κάνα μήνυμα όταν ήξερα πως έχει κοιμηθεί. Από κοντά δε μου μιλούσε ούτως ή άλλως. Έχει περάσει ένας μήνας από τότε κι έχω συνηδειτοποιησει ότι μου λείπει πολύ κι έμαθα ότι κι αυτή κατάλαβε τι γίνεται και το αντιμετωπίζει χειρότερα απ όσο θα μπορούσα να φανταστώ. Δεν ξέρω τι γίνεται με τις φαντασιώσεις της παρ όλα αυτά. Τι να κάνω να αρχίσω να της μιλάω ξανά; πως να τα αντιμετωπίσω όλα αυτά;;