ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο περίεργο και σπάνιο είναι ένα παιδί να μην έχει δει τους γονείς του να φιλιούνται ποτέ. Ούτε καν στο μάγουλο. Όχι οι γονείς μου δεν είναι χωρισμένοι. Μένουν μαζί και μαζί τους και ο αδερφός μου. Μια ζωή τους θυμάμαι να συμπεριφέρονται σαν χωρισμένοι, τσακωνόντουσαν πολυ συχνά. Απ'όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, μέχρι και σήμερα (είμαι 22) κρατούν την ίδια στάση. Τα αδέρφια μου και μένα μας είχαν πάντα παραμελημένους. Ο πατέρας μου αφοσιωμένος στην εργασία του και η μητέρα μου αφοσιωμένη στα οικιακά που ούτε καν χρόνο να μας διαβάσει δεν είχε! και καλα... Σήμερα διαπιστώνω ότι όλο αυτό είχε αντίκτυπο και έχει ακόμα, στη συμπεριφορά μας ακόμα και στην διαχείρηση των διαπροσωπικών μας σχέσεων. Πόσο με πληγώνει που δεν έχω να θυμάμαι τίποτα καλό από την παιδική μου ηλικία. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τους κρατάω κακία και ότι δεν τους αγαπώ. Αντίθετα μου δίνει το έναυσμα να σκεφτώ ότι η στιγμή που θα αποφασίσω να γίνω γονιός θα είναι ταυτόχρονα και η στιγμή που θα είμαι έτοιμη να τα θυσιάσω όλα για το παιδί μου.