ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρόπερσι το καλοκαίρι γνώρισα μία κοπέλα.23 εγώ τότε,29 αυτή.Ξεκινήσαμε να μιλάμε και σε λίγο καιρό την πάτησα άσχημα.Υπήρχαν όμως προβλήματα από πλευράς της:Aρραβωνιασμένη αυτή (τον καιρό που γνωριστήκαμε χα 'χε σπάσει όμως με τον δικό της),και η διαφορά ηλικίας που ευαγγελιζόταν (εγώ δεν είχα ρπόβλημα πάντως).Της είπα τι νιώθω,μου έλεγε πως δεν πρέπει και αυτό συνεχιζόταν για καιρό.Κατά τα άλλα είχαμε καθημερινή επικοινωνία και εξωτερικεύαμε ο ένας στον άλλο οτιδήποτε πρόβλημα είχαμε στον εργασιακό μας χώρο κλπ...Τελικά που λέτε,τα ξαναβρήκε με τον αρραβωνιατικό (και μοναδική σχέση που είχε ποτέ της) και αποφασίσανε να πάνε για γάμο.Με πόνεσε όλο αυτό,μιας και της είχα πει να τα τα αφήσει όλα και να αρχίσουμε κάτι μαζι,αλλά το είχε πάρει απόφαση,θα τον παντρευόταν.Ε σιγά σιγά το ξεπέρασα (αν και με πόνεσε) και πλέον ειλικρινά δεν έχω κάποιο κατάλοιπο ή κάποιο συναίσθημα ερωτικής φύσης.Αλλά λόγω καλής επικοινωνίας,δεν είχα κανένα πρόβλημα να συνεχίσω να τα λέμε. Έτσι,από το περασμένο καλοκαίρι που παντρεύτηκε,με αποφεύγει συστηματικά,τη ρώτησα το λόγο,και μου είπε λόγω όσων προηγήθηκαν.Απάντησα πως την έχω ξεπεράσει,και δεν έχω κανένα απολύτως θέμα,και ούτε πρόκειται να της την πέσω ποτέ ξανά (σέβομαι την απόφασή της,αλλά την εκτιμώ σαν άνθρωπο,και θα ήθελα να επικοινωνούμε εφόσον έχουμε κοινά σημεία ως φίλοι),αλλά και πάλι αρνείται και αποφεύγει.Είναι φυσιολογικό ή μόνο εμένα μου φαίνεται περίεργο;Τι παίζει;;;!!!