ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και έφτασα ενα μήνα και κάτι πριν από τις Πανελλήνιες να σκέφτομαι ότι έδωσα πολλά σε κάποιον που δεν έδωσε τίποτα. Που δε μου είπε ποτέ ενα μπράβο, έναν καλό λόγο. Που δεν πίστεψε ποτέ ότι θα τα καταφέρω. Που ο μόνος του φόβος είναι μήπως δεν περάσω Νομική - όχι γιατί εγω παθιάζομαι με τη Νομική αλλά γιατί αυτός μόνο αυτή θεωρεί αντάξιά μου κι αντάξια του ίματζ του. Θέλω κι εγω να πετύχω, όμως όχι όπως το σχεδιάζεις εσύ. Θέλω κι εγώ να ερωτευτώ, όμως όχι για να έρθω στα μέτρα σου. Ναι, σε αγάπησα, αλλά δε με έχω και για πέταμα. Κι εκεί που ένιωθα γύρω μου ένα χάος κι όλα ήταν τόσο μπερδεμένα, ξαφνικά γνώρισα κάποιον που χωρίς να έχουμε καμια σχέση και κανένα δέσιμο μου δίνει θάρρος. Είναι η παραμικρή καλή κουβέντα του που μου μαθαίνει να πιστεύω σε 'μενα. Το ελάχιστο που δίνει είναι πολυ περισσότερο από το πολύ που κάποιος άλλος νόμιζε. Το λέει κι ο Ελύτης: από το ελάχιστο φτάνεις πιο σύντομα οπουδήποτε.