ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ήμουν από παιδί κατά των παρελάσεων. Δεν έβρισκα κανένα νόημα να βαδίσω με βήμα στους ηχους της φιλαρμονικής να βαράει παλαμάκια η μάνα μου να καμαρώνει ο πατέρας μου να συγκινείται η γιαγιά μου. Δεν μου έλεγε τίποτα αυτό το πράγμα. Το έβρισκα καραγκιοζιλίκι της κακιάς ώρας. Άσε που σημαίες, λόγοι κλαρίνα μου προκαλούν νεύρα. Την περασμένη εβδομάδα ο γιος μου μου ανακοίνωσε ότι θα παρελάσει ως σημαιοφόρος. Και μάλιστα ότι θα ντυθεί και εύζωνας. Του είπα ότι μάλλον ο γυμνασιάρχης του μπέρδεψε τις απόκριες με την 25η Μαρτίου. Κάτι η απογοήτευση του παιδιού στο χιούμορ μου κάτι η αγκωνιά της μάνας μου με συνέφεραν και του είπα οκ αλλά ξέρεις εμένα δεν μου αρέσουν αυτά. ¨Όταν με ρώτησε "μα δε θα έρθεις να με δεις" του απάντησα θα δουμε. Σημερα το πρωί η γυναίκα μου με σήκωσε με το ζόρι από τον καναπέ για να πάμε στην παρέλαση να δουμε το παιδί. Τον πήγα ντυμένο τσολιά με τη σημαία στο χέρι νευρίαζα με τη μάνα μου και τη γυναίκα μου που τον καμάρωναν και τον χάζευαν (ο μπαμάς όχι σημαία ούτε τύμπανο δεν κράτησε αγόρι μου να σαι καλα καημό το είχα να δω κάποιον στην παρέλαση - λόγια της μάνας μου). Φτάνουμε στην εκκλησία τον αφήνουμε για τη δοξολογία και γραμμή για την πλατεία. Κάθομαι σε μια καφετέρια πισω από το δρόμο που θα γινοταν η παρέλαση λέω στη μάνα μου και στη γυναικα μου να πανε αυτές εγώ δεν μπορω αυτό το πανηγύρι. Κι ενώ η παρέλαση ξεκίνησε με τα εμβατήρια και τα παλαμάκια ξαφνικά ακούω την εκφωνήτρια να ανακοινωνει το γυμνάσιο του γιου μου. Μου ρίχνει ένα νευμα η γυναικα μου. Σηκώνομαι πάω διπλα της. Ο γιος μου κρατάει τη σημαία. Δίπλα του παραστάτισα ένα κορίτσι από την Αλβανία που ξέρω τον πατέρα της. Στην απέναντι πλευρα του δρόμου οι γονεις του κοριτσιού να τη χειροκροτάνε υπερήφανοι . Τα κουρασμένα τους χαμόγελα η προσπαθεια των παιδιών μας να είναι καλοί μαθητές το γέλιο τους το χαμόγελο τους το όλη η δόξα ολη η χάρη που έπαιζε εκείνη την ωρα η φιλαρμονική προκάλεσαν ένα τσούξιμο στα μάτια μου. Το οποίο έγινε ψιχάλισμα Ο γιος μου χαμογελαστος να με χαιρετάει.Και με πήραν τα ζουμιά ΠΟΙΟΝ ΕΜΕΝΑ. Ευτυχώς δεν με κατάλαβαν η μάνα μου και η γυναικα μου γιατι θα έτρωγα δούλεμα. Με κατάλαβε ο μικρός όμως και μου το είπε πριν λίγο. Του ριξα μια φάπα και γέλασε. Και του χρόνου ρε.