ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λειπουν οι δυο φιλες μου απο το σχολειο. Πολυ. Εχουμε να μιλησουμε τεσσερα χρονια και εγω εκει κολλημενη σε αυτες ουτε για τις ερωτικες μου σχεσεις δε στεναχωρεθηκα ετσι οταν εληξαν.Ειμαι σε μια σχεση μακροχρονια. Τον αγαπαω πολυ, ταιριαζουμε σε πολλα ειναι ρομαντικος εχει τροπους μου εχει σταθει στα δυσκολα εχει κανει πολλες θυσιες για να ειμαστε μαζι. Τον αγαπαω, δεν ειναι το αγορι μου απλα, ειναι ο ανθρωπος μου, ο καλυτερος μου φιλος, το στηριγμα μου, ο "γκομενος" μου. Ομως, ο ερωτας απο μεριας μου μαλλον εχει φυγει. Ισως σε ολες τις σχεσεις φευγει μετα απο λιγο καιρο. Ο ενθουσιασμος της αρχης εχει ληξει πια. Αλλα παντου δε συμβαινει αυτο; ναι τον κοιταω και νιωθω γαληνη ασφαλεια νοιαξιμο αγαπη...Η σχολη μου.. Με εχει απογοητευσει, αλλιως τα περιμενα αλλιως μου βγηκαν. Οι παρεες απο τη σχολη χαζες ανουσιες επιφανειακες. Να χαμε να λεγαμε στυλ. Το αντικειμενο; αγχωτικο με ευθυνη αλλα ισως οχι για μενα. Δε μου ταιριαζει δεν ηταν το ονειρο μου να φυγω τωρα; στο τελος; θα ηταν χαζομαρα ετσι δεν ειναι; Η οικογενεια μου; η μητερα μου ειναι τα παντα. Με καθοδηγει, με εμψυχωνει, πιστευει σε μενα, δε με καταπιεζει, πρωτη αυτη στηριζει τις επιλογες μου και υστερα εγω. Ειμαι τυχερη σε αυτο. Το αναγνωριζω. Αυτο ειναι το παρον μου.