ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι γονείς μου τσακώνονται συνέχεια, υπάρχουν τα κλασικά εμείς οι δυο δεν έπρεπε να έχουμε παντρευτεί ποτε κτλπ Το θέμα το έχω με τον πατέρα μου.Οταν ήμουν πιο μικρή ήμουν daddys little girl,ότι προβλήματα υπήρχαν του στυλ να μου απαγορεύει κάποια πράγματα επειδή είμαι κοριτσι δεν τους έδινα πολύ σημασία γιατί μου είχε αδυναμία.Μεγαλωνοντας συνειδητοποιήσα ότι είχα παρεξηγήσει παρά πολύ την μητέρα μου και ότι ο μεγάλος κακός λύκος ήταν ο πατέρας μου.Σε κάποια φάση βρεθήκαμε όλοι εναντίον του πατέρα μου γιατί πέταγε πολλές κοτσανες και ήταν λάθος σε κάποια πράγματα.Ο μεγάλος μου αδελφός τον αμφισβητεί παρά πολύ ενώ εγώ είμαι κάπου στη μέση.Απο τη μία νευριάζω με πολλά πράγματα(είναι άνθρωπος μεγαλωμένος σε χωριό και οι ιδέες του είναι τουλάχιστον 50 χρόνια πίσω) από την άλλη νιώθω τύψεις γιατί μου έχει αδυναμία.Εχω την εντύπωση ότι περνάει κρίση μέσης ηλικίας νιώθει ότι δεν τον υπολογίζουμε καθόλου και δεν τον σεβόμαστε.Το θέμα είναι ότι καταλαβαίνει ότι κάνει λάθος αλλά είναι άνθρωπος που δεν εξωτερίκευει τα συναισθήματα του και παρόλο που νιώθω ότι θέλει να αλλάξει δεν μπορεί.Εχω αναφέρει ότι ίσως θα βοηθούσε σε κάποια πράγματα ο ψυχολόγος αλλά δεν του αρέσει η ιδέα.Βλεπω ότι πολλές φορές υποφέρει και η μητέρα μου και θέλει να τον βοηθήσει αλλά δε μπορεί.Θεωρω ότι υπάρχουν προβλήματα αλλά δε μου αρέσει το να χωρίσουν οι γονείς μου.Θελω απλά όπως έχει προσαρμοστεί η μητέρα μου στα δεδομένα της κοινωνίας(γιατί και αυτή από χωριό είναι αλλά έχει καταφέρει να αλλάξει μυαλά με το πέρας του χρόνου) να καταφέρει να το κάνει και ο πατέρας μου.Αφου το βλέπω ότι νιώθει τύψεις όταν κάνει κάτι λαθος.Να σημειώσω ότι δεν έχει κανένα φίλο για να ανοιχτεί σε κάποιο ή να τον συμβουλεύσει το οτιδήποτε.