ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ξέρω πως θα ακολουθήσουν κυνικά σχόλια. αλλά είναι η αλήθεια μου τώρα.το να σε συντηρούν οι δικοί σου με δυσκολία.το να ψάχνεσαι ασταμάτητα για το ποιος είσαι και τι θες κάνοντας ομόκεντρους κύκλους. κι όλα αυτά μόνος.τελείως μόνος.με τα πιο αγαπημένα σου άτομα χιλιόμετρα μακριά.με τους κοντινούς σου απλά ανδρείκελα, μαριονέτες για να γεμίζεις μια χάρτινη παράσταση της καθημερινότητας όπου πρέπει συγκαταβατικά να χαμογελάς -μην απογοητεύσεις το κοινό σου. εκεί συνειδητοποιείς πως και τα δικά σου άκρα είναι δεμένα με σχοινιά. και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να τα κόψεις.με φθηνές νύχτες γεμάτες με ποτά και τσιγάρα.με φθηνούς ανθρώπους σε φθηνά κρεβάτια.με τον έρωτα να είναι ανάμνηση που όποτε την ανασύρεις για να νιώσεις καλύτερα, γίνεται πληγή που την τρίβεις με αλάτι.κάπου σκέφτεσαι τις λάθος επιλογές σου.κάπου ψάχνεις την έξοδο. λες πως έφτασες πάτο. συνειδητοποιείς πως έχεις ξαναβρεθεί εδώ. πως κάπως πρέπει να ανέβεις. ίλιγγος.