ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι η κοπέλα από την απελπισμενη εξομολόγηση πριν μία εβδομάδα.Με χώρισε μετά από εφτά χρονια, είμαστε 26 ετών, επειδή δεν ήταν πια άλλο καλα με τιν εαυυτό του επαγγελματικά και γενικα . ενοιωθε απογοητευμένος από τη ζωή του , ενώ μου έλεγε ότι το μόνο ευτυχισμενο κομμάτι ήμουν εγώ.....Ήμουν να σκάσω μια εβδομάδα μέχρι που μου έστειλε να βγούμε...Έσπασα το κεφάλι μου να καταλάβω όλα αυτά αυτές τις μέρες. Χθες βρεθήκαμε και μου εξήγησε και κατάλαβα πιο ψύχραιμα όλα. Ο αγαπημένος μου, μάλλον περνάει κάποιας μορφής κατάθλιψη χρόνια τώρα αλλά πολύ ελαφριά. Νοιώθει να πιέζεται και να έχει ευθύνες που δεν μπορεί να αναλάβει άσχετα που δεν το πίεσα ποτέ κάτι . Νιώθει ανεπαρκής με τον εαυτό του και κατά συνέπεια ανεπαρκής και στη σχέση μας. Νοιώθει ότι έχει τόσα πολλά βάρη και βάσανα να τον ταλαιπωρούν που το γεγονός ότι έχει σχέση άρα και ευθύνες(άσχετα που δεν του έβαζα ποτέ ούτε μισή ευθύνη) τον πιέζει γιατί πρεπει να σκέφτεται δίπλα και τριπλά. Μιλήσαμε πολύ και του εξήγησα ότι δεν έχει καμία ευθύνη απέναντι μου πέρα από τα βασικα (, τα οποία τα έκανε τέλεια και όλα τα έκανε τέλεια βασικά,) αλλά τον κατάλαβα ότι μαζί με όλα τα άλλα είχε αγχωθει γιατί είμαστε μαζί από τα ,18, φτάνουμε 26, και συνήθως υπάρχει πιεση η παντρέψου η χώρισε....μου είπε ότι φοβάται ότι θα μετανιώσει... Κατάλαβα ότι βιώνει έναν εσωτερικό λαβύρινθο που θέλει να βγει μονος του. Και τι σέβομαι απόλυτα.... (((Επίσης να σας προλάβω δεν παίζουν γκομενικα και άλλοι και τρίτα πρόσωπα.σε αυτό το κομμάτι ήμασταν κομπλέ))))Γι'αυτό του πρότεινα να μην χωρίσουμε αλλά να κάνουμε ένα διάλειμμα. Να περάσει ένα διάστημα που σκέφτεται ότι δεν έχει σχέση (άρα και κάποια ευθύνη) για να επικεντρωθεί στον Εαυτό τού, να πατήσουμε απλά pause, να δει ένα ψυχολόγο, και μετά από λίγο καιρο να ξανά βρεθούμε να δούμε αν νοιώθει καλυτερα επειδή άλλαξε οπτική η επειδή δεν υπάρχω στη ζωή του....να δούμε αν θα έχει βρει τα πατήματα του και αν θα μπορεί να μπούμε σε νεα λειτουργία ,με νέους εαυτούς ...επειδή οκ ειμαστε και μαζί από παιδιά.Κατά τα άλλα χθες ήταν μια μέρα που εκτός από αυτά λέγαμε αλλά και άλλα ήταν σαν πρώτο ραντεβού,καναμε έρωτα,κλάψαμε, μιλήσαμε για τους εαυτούς μας..., Πήγαμε για μπύρες...Μου απάντησε θα το σκεφτεί για το διάλειμμα και θα μου πει άμεσα. Όταν χαιρετηθηκα με κάτω από το σπίτι μου,που υπό άλλες συνθήκες να ανεβαίνει κλάψαμε πολύ...Εμένα δεν με νοαιζει για εμένα θέλω να είναι καλά του αξίζει είναι ξεχωριστός και υπέροχος και φαίνεται και στο πώς χωρίζουμε .αλλά ρε παιδιά έκανα καλά; τον αγαπάω και πάνω απολα τον σέβομαι!!!Μήπως έπρεπε να πω οκ τέλος αφού θες τέλος και να το αφηνα; Σκέφτομαι ότι θέλει να κάνει μόνος ολο αυτό το εσωτερικό ταξίδι γι'αυτό είπα να είμαι κοντά του από απόσταση... σαν ένα Pause. Από την άλλη ξέρω ότι λατρεύει και θα μεινει απωθημένο. Δεν θέλω να είμαστε οι κολλημένοι με τους πρώην μας...