ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν καμια βδομάδα που ήμουν στο μετρο και περιμενα να ερθει, στην απέναντι αποβάθρα, ηταν μία γυναίκα. Αν και μου φάνηκε λίγο περίεργη δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Στην αποβάθρα που βρισκόμουν εγώ, δεν υπήρχε κόσμος αλλά ούτε και στην απέναντι. Σιγα σιγά όμως, στην αποβάθρα που βρισκόμουν εγώ, άρχιζε να μαζεύει κόσμο και τότε η γυναικα αυτή άρχιζε να συμπεριφέρεται λιγο περίεργα. Την παρατήρησα καλύτερα και τότε κατάλαβα ότι ήταν άντρας. Οσο κόσμος μαζευόταν, η γυναίκα έκανε πασαρέλα. Άφησε τις τσάντες της κάτω και πήγαινε πάνω-κάτω. Κάποια στιγμή, ψιλοχάιδεψε και τον λαιμό της και λίγο τα πόδια της. Ήταν σαν να ήθελε να τραβήξει την προσοχή, δεν ξέρω γιατί. Και κάποιες φορές, κάτι έλεγε αλλά δεν μπορούσες να καταλάβεις τι. Δεν μιλούσε κανονικά, έβγαζε ήχους-κραυγές. Μαλλον δεν μπορεί να μιλήσει... (Όντως, τώρα που το σκέφτομαι, παίζει να είναι κωφή. Είχα κάνει κάποια μαθήματα νοηματικής και μας είχε πει ο καθηγητης (κωφός) ότι οι κωφοί μπορούν να βγάλουν μία λαλιά ή κραυγή, όχι όμως οι κωφάλαλοι, αυτοι δεν μπορούν να βγάλουν καθόλου ήχο και έτσι κατάλαβα τη διαφορά των λέξεων). Και κάπως έτσι επειδή ο κοσμός δεν γνωρίζει, τους βγάζουν τρελους. Παρόλα αυτά, δεν υπήρξε κανένα απολύτως σχόλιο, ούτε χλεύη, ούτε αηδιαστικά βλέμματα. Μονο ένας κύριος μεγαλύτερης ηλικίας, το κεφάλι του πήγαινε δεξια-αριστερά κι εγω που παρατηρούσα τον κόσμο χαχα :P. Εν τω μεταξύ, κατά την διάρκεια αυτού του γεγονότος αισθανόμουν λες και βρισκόμασταν σε πειραματικό βίντεο, ήταν πολύ περίεργο συναίσθημα και επικρατούσε η απόλυτη ησυχία στις αποβάθρες.