Είσαι αξια και μπράβο σου!! Δε πειράζει για τη φιλη σου , σκεψου καθε εμποδιο για καλό.. Ισως να μην ηταν καλη η συγκατοίκηση.. Άλλο επισκέπτομαι και μενω λιγες μερες, άλλο μόνιμα... Καλύτερα λοιπόν σε δικο σου χώρο .Έχεις βρει κατι εκεί να βγάζεις τα εξοδα σου;;Το μονο που με στεναχωρεί ειναι πως δεν εχεις σωστή επικοινωνία με την οικογένειά σου. Κριμα να μη μπορεις να πεις οτι σε βασανιζει... Μην αφήνεις να σου κοψει κανείς τα φτερα.ΥΓ. Θελω τοσο κι εγω να παω σεζον φετος καπου.
30.1.2020 | 06:17
....πείτε μου εσείς
Δεν ξέρω πως να αρχίσω.. Έχω πολλά όνειρα και στόχους όπως όλοι μας. Έχω τελειώσει μια σχολή και ευτυχώς αγαπώ πολύ αυτό που επελεξα. Δεν μου έφτασε όμως η μία σχολή. Ήθελα κάτι παραπάνω. Μένω σε μια πόλη δύο ώρες μακρυά από την Θεσσαλονίκη όπου είναι και οι γονείς μου και τα αδέρφια μου. Πέρασα όμως πολύ πιεστικά εφηβικά χρόνια που δεν έχει νόημα να τα πω τωρα. Τελείωσα λοιπόν την σχολή και αναγκαστικά γύρισα στο πατρικό μου γιατί κλασσικά η μητέρα μου δεν ήθελε να μείνω Θεσσαλονίκη,προσπάθησα να την πείσω αλλά έβλεπα ότι στεναχωριοταν και λέω δε γαμ... Θα γυρίσω να μην στεναχωριεται. Δεν ήθελα όμως γιατί εκεί δεν νιώθω ο εαυτός μου δεν νιώθω ελεύθερη. Εν τω μεταξύ πηγαίνω κάθε καλοκαίρι σεζόν που είναι μια ανάσα για μενα. Κάθε φορά στεναχωριεμαι που τελειώνει η σεζόν γιατί θα πρέπει να γυρίσω στους δικούς μου , τους αγαπώ πολύ και τα αδέρφια μου εννοείται αλλά νιώθω ότι πνιγομαι εκεί και δεν έχω την ελευθερία μου τον χώρο μου. Πέρυσι λοιπόν, είδα μια ανάρτηση στο φβ για μια "υποτροφία" (ουσιαστικά κάποια μικρή έκπτωση όχι τίποτα το τρομερό) και είπα να δηλώσω συμμετοχή , εννοείται το αντικείμενο που αγαπώ ώστε να πάρω παραπάνω γνώσεις και να κάνω ένα μίνι μεταπτυχιακό. Έτυχε που λες, με πήραν τηλ και πήρα την έκπτωση. Τα λεφτά όμως πάλι ήταν αρκετά αλλά είπα θα το ρισκάρω και θα κάνω την εγγραφή , έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι θα πήγαινα σεζόν το καλοκαίρι στην Μύκονο και θα έβγαζα τα δίδακτρα. (Δουλεύω ρεσεψιόν κάποια χρόνια) Το λέω στην μήτερα μου ,οκ δεν τοποθετήθηκε πολύ για το θέμα γιατί είμαι σίγουρη ότι θα σκέφτηκε τα έξοδα και ότι σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να ξανανοικιασω. Την πρόλαβα όμως και της είπα ότι θα με φιλοξενεί μια φίλη μου , εννοείται θα βοηθούσα στα έξοδα του σπιτιού. Ωραία δεν έφερε κάποια αντιρρηση , εφόσον της είπα ότι θα πληρώνω εγώ την σχολή . Είμαστε και τρία αδέρφια και δεν θέλω να φορτώνω τους δικούς μου με τα δικά μου θέματα ,ειδικά οικονομικά. Πηγαίνω Μύκονο έχοντας στο μυαλό μου ότι θα έχω μόνο τα έξοδα της σχολής και όχι κάποιο νοίκι που οι τιμές είναι εξευτελιστικές πλέον. Φτάνει το τέλος της σεζόν και μια μέρα αυτή η φίλη ενώ η ίδια μου πρότεινε να με φιλοξενεί , μου το ακύρωσε ουσιαστικά τελευταία στιγμή λέγοντας ότι είναι πολύ μικρό το σπίτι και δεν θα χει η κάθε μία τον χώρο της. Ενώ έγω έκανα σχέδια ,όνειρα και για το πώς θα είναι η συγκατοίκηση ξέροντας πως είναι το σπίτι γιατί έχω μείνει εκεί πολλάκις. Ίσως έγινε και μια παρεξήγηση γιατί μου είχε πει ότι θα μπορεί να με φιλοξενεί για τις 3 μέρες που έχω μαθημα την βδομάδα αλλά αυτές οι τρεις μέρες δεν είναι σερί και το μάθημα θα τελείωνε 21:00 οπότε δεν θα προλάβαινα να πάρω κάποιο λεωφορείο να φύγω στην πόλη μου. Έχοντας εξηγήσει όλα αυτά στην φίλη μου κατάλαβα ότι λογικά θα με φιλοξενεί κανονικά ,ξαναλέω θα έδινα λεφτά σε σούπερ μάρκετ και το μισό νοίκι. Τέλος πάντων, καθώς μου το ακύρωσε ,θύμωσα πολύ .. μου είχε δώσει να καταλάβω ότι θα με φιλοξενούσε γενικά και όχι για τις τρεις αυτές μέρες. Δεν της έδειξα όμως θυμό προσπάθησα να την καταλάβω και είπα οκ κανένα πρόβλημα. Δεν θα παρακαλάω κιόλας. Από τότε άρχισε ο Γολγοθάς να ψάχνω σπίτι στην Θεσσαλονίκη. Δεν μπορούσα να βρω τίποτα ήταν όλα τόσο ακριβά χωρίς ούτε μια καρέκλα μέσα και ήταν και υπόγεια. Με βοήθησε πολύ μια άλλη φίλη μου και μου στάθηκε πολυ σε αυτό. Άρχισα να ψάχνω μέσω Airbnb για μακροπρόθεσμη μίσθωση. Άλλοι έλεγαν 700 τον μηνα άλλοι έλεγαν 550 άλλοι 600. Είχα πάθει νευρικό... Λέω την γαμησ.. τώρα δεν θα χω που να μείνω. Δεν είχα καταφέρει κιόλας να μαζέψω αρκετά και δεν μου έβγαινε το νοίκι μαζί με τα δίδακτρα της σχολής κάθε μήνα .. είπα όμως ότι θα τα καταφέρω. Πεισμωσα. Εν τέλει ήμουν Αθήνα μια μέρα ,βόλτα μόνη μου έτσι για το γαμωτο αμέσως μετά το τέλος της σεζόν. Μια μέρα βρήκαμε με την φίλη μου ένα σπίτι επιπλωμένο 100% δηλαδή ούτε ποτήρια και απορρυπαντικά δεν θα χρειαζόταν να πάρω για να μπω. Τα είχε όλα. Μου λέει η φίλη μου η τιμή που της είπαν είναι 400. Σκέφτομαι εγώ η "καλύτερη "τιμή που άκουσα έως τώρα . Αργότερα λέω ...μα πως είναι και οι λογαριασμοί. Εν τέλει η κυρία που είχε το σπίτι είπε +50 για τους λογαριασμούς. Φρικαρα λέω δεν ξέρω πως θα τα βγάλω πέρα ενώ δεν είχα μαζέψει αρκετά χρήματα. Τέλος πάντων, μου γυρνάει και λέω το πιάνω το σπίτι. Είχα κουραστεί πολύ να ψάχνω θυμάμαι είχα δώσει μεγάλη μάχη και υπολογισμούς. Δεν είχα άλλη λύση γιατί η σχολή θα ξεκινούσε σύντομα. Το ρισκάρα γιατί πρώτον ήταν επιπλωμένο και δεύτερον θα το ήθελα μόνο για 5 μήνες! Και δεν άξιζε να βρω ένα σπίτι και να το επιπλωσω εγώ για τόσο μικρό διαστημα. Κανείς δεν πίστεψε ότι θα τα καταφέρω με αυτά τα έξοδα. Το αστείο είναι ότι οι δικοί μου δεν έχουν ιδέα ότι έχω νοικιάσει νομίζουν ότι μένω με την φίλη μου. Δεν είπα την αλήθεια γιατί θα είχε δημιουργηθεί θέμα και ίσως θα μου έλεγαν να επιστρέψω και να τα παρατήσω γιατί θα είχαν στο μυαλό τους τα έξοδα του σπιτιού. Και δεν έχουν ιδέα τι τραβάω εγώ μόνη μου και τι μάχη δίνω ψυχολογίκα. Είναι κουλό γιατί πρέπει να δίνω 400 για το σπίτι τον μήνα (τελικά έκανε μείωση 50 ευρώ η σπιτονοικοκυρά) και άλλα 400 για την σχολή. Όλα αυτά κάθε μήνα. Το ταμείο δεν μου φτάνει να τα καλύπτω όλα αυτά. Τα λεφτά που είχα μαζέψει το καλοκαίρι σχεδόν τελείωσαν . Έχω μείνει με κάτι ψιλά στο τραπέζι Και είναι η φάση πολύ δύσκολη. Αλλά δεν θα τα παρατήσω θα τα βγάλω πέρα και μόνη μου χωρίς να ανησυχήσω τους δικούς μου δεν θέλω να μάθουν τίποτα. Και όλα αυτά τα κάνω για το μέλλον μου και κάποια μέρα να αποδείξω σε κάποιους που δεν με πίστεψαν ότι είμαι δυνατή . Πρώτα απ'όλα σε μένα. Για το μέλλον μου κάνω αυτό το μεταπτυχιακό και μια μέρα όταν θα χω πια την διοικητική θέση που θέλω ,να ανταποδώσω στους δικούς μου όλα όσα μου έδωσαν (οικονομικά) αυτά τα χρόνια μέχρι τα 18. Τώρα είμαι στα 24. Δεν ξέρω αν έκανα σωστά που το κρύβω όλο αυτό ενώ νιώθω αδιέξοδο. Ξέρω ίσως ακούγονται χαζα αυτά που λέω αλλά είναι δύσκολο πολύ. Και κατάλαβα ότι ποτέ ξανά δεν θα βασιστώ σε κανέναν ειδικά φιλίες. Νιώθω πολύ σκατα γιατί αν ήμουν εγώ στην θέση της ,δεν θα το έκανα ποτέ! Δεν θα ακυρωνα ποτέ κανέναν τελευταία στιγμή δεν θα έπαιζα με κανενός τα σχέδια και φιλοδοξίες. *Έχω όμως πολύ όμορφα γατάκια στην αυλή και στην γειτονιά που τα ταιζω και νιώθω καλύτερα κάθε φορά που τα βλέπω : ) *Μπορεί να τα είπα κάπως μπερδεμένα αλλά έχω πολλές πληροφορίες στο κεφάλι μου και δεν ξέρω πως να τις βάλω σε σειρά.Cheers...
2