ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.1.2015 | 04:03

Το πέλαγο μου..

"Το πέλαγο είναι βαθύ κι αγάπη είναι μεγάλη έχω ένα κόμπο στην ψυχή και ποιος θα μου τον βγάλει"Και τελειώνοντας την σχολή , στο 4ο έτος ξεκινάς χωρίς να το θέλεις να κάνει μικρούς απολογισμούς. Κάπου εκεί στους απολογισμούς βρέθηκα να συνειδητοποιώ πόσο μοναχικά είναι εδώ, στη ζωή . Τους έρωτες που δεν έζησα γιατί δεν ήρθαν ή γιατί τους έδιωξα, τους φίλους που έχασα , του φίλους που ΔΕΝ κέρδισα , τι σπίθες που δεν έγιναν φλόγες . Και τότε , ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ με όλη μου την κούραση για μακιγιάζ και όλη μου την θλίψη για χαμόγελο, σε ένα μέρος 8 ώρες πιο νότια από το δικό μου , με ένα όμορφο κόκκινο δέντρο και ένα μαγαζί με έναν μαύρο γάτο γνώρισα ...εσένα. Μπήκες μέσα και στην αρχή , γύρισα το βλέμμα μου αλλού αλλά σαν να έλλειπε κάτι από το ¨αλλού" . Σαν να έλλειπες εσύ . Σε κοίταξα ξανά μέσα στα μάτια και σαν να ξύπνησα από έναν βαρύ και εξουθενωτικό ύπνο . Με άγγιξες , χορέψαμε και γύρω μας γνωστοί και άγνωστοι απλά..υπήρχαν "Σταμάτα να χαμογελάς" - "Γιατί δεν μου πάει ?" -" γιατί δεν θα κρατηθώ άλλο και θα σε φιλήσω"... "Τι θα γίνει ρε παιδιά θα πηδηχτείτε να τελειώνουμε ?" -" Όχι ρε φίλε , δεν θα πηδηχτούμε , θα ερωτευθούμε.." του είπες και γύρισες, με κοίταξες και με φίλησες .Είχες πιει αρκετά , και είχες μια γλυκιά γεύση και μια όμορφη οσμή από αλκοόλ . Εκείνο το βράδυ κατέληξε όπως καταλήγει ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ σε κάποιο νησί μετά από αλκοόλ και καλή παρέα ..δύο σώματα ήρθαν κοντά . Αλλά μάλλον δεν έφτανε αυτό. Μάλλον κάπου κάτι έπρεπε να πάρει φωτιά..μάλλον είχε έρθει η ώρα κάποιος να καεί .Το δεύτερο βράδυ , βγήκα για σένα...βρεθήκαμε. " Κάνε μου μια χάρη , άνοιξε τα μάτια σου..άσε με να συναντώ το βλέμμα σου " σου είπα. Ανακαθίσαμε και μ αγκάλιασες . Σε έσφιξα σαν να θελα να γίνω ένα με το σώμα σου , με την θέρμη σου. Ένιωθα την καρδιά σου να χτυπά στο στήθος μου.Αυτό το πρόστυχο βλέμμα σου... ήταν ότι πιο αθώο συνάντησα.Και έφυγα . Και οι μέρες περνούν. Ανταλλάσσουμε μηνύματα . Πρώτη φορά καταθέτω την ψυχή μου σε έναν άνθρωπο , σε σένα που δεν ξέρω , που σε θέλω .Τόσα χρόνια έχτιζα τείχη και ήρθαν 2 νύχτες να μου ανατρέψουν κάθε θωρακισμένη σοφία περί ανθρώπων που έφτιαξα .Δεν θα σε ξαναδώ , και η ιδέα μου θα φθίνει και θα με ξεχάσεις .Κάθε σκιά που θα σε πλησιάζει , αν δεν σε έχει ήδη πλησιάσει, θα υπερτερεί γιατί θα σε αγγίζει . Κι εγώ θα έχω χάσει από χέρι...πως να συναγωνιστώ την..παρουσία . "Το πέλαγο είναι γλυκό,χάδι μαζί και δάκρυκαι με κυλάει αφρίζοντας, στου ορίζοντα την άκρη."Αυτό που θα θυμάμαι είναι ο χτύπος της καρδιά σου , το άγγιγμα σου και τα αστέρια του προσώπου σου.Πως να χωρέσει η μέρα στην νύχτα ; Πως να φιλήσει ο Ήλιος το φεγγάρι ; Πώς να ξαναντικρίσω το βλέμμα σου ; Πώς να είμαι μαζί σου.."Το πέλαγο είναι παιδί , τρέχει και δεν το φτάνωπαιδί και στην αγάπη του , και σαν παιδί το χάνω "Από την Νύφη του Βορρά στην Νάπολη της Ανατολής
 
 
 
 
Scroll to top icon