Η συνεχής θλίψη γεννά τη κατάθλιψη. Όλοι μας περνάμε από άσχημες δοκιμασίες στη ζωή και πρέπει να τις πολεμήσουμε και να σταθούμε στο ύψος μας. Γνωρίζω ότι είναι εύκολο στα λόγια αλλά δύσκολο στη πράξη. Ό,τι αφήνεις σε αφήνει. Πρέπει όμως να αγωνιζόμαστε και μη παραδίδουμε τα όπλα. Έχω περάσει πολύ άσχημες καταστάσεις και περνώ ακόμη αλλά αυτό που έχω διδαχτεί είναι ότι πρέπει να σηκώνομαι και να συνεχίζω. Το ότι τίποτα δεν σε νοιάζει πλέον αγαπητή/αγαπητέ εξομολογούμενη ( γυναίκα μάλλον είσαι ), είναι από τα αρνητικά συναισθήματα που έχεις ποτιστεί καιρό και τα βλέπεις όλα μάταια και απαισιόδοξα. Θα έρθουν όμορφες μέρες αρκεί να δεις πως το καράβι που βρίσκεσαι τώρα και είναι ακυβέρνητο, σίγουρα θα υπάρξει και ένας φάρος που θα φωτίσει το σκοτάδι της τρικυμίας.
26.8.2017 | 21:12
Πέρα από τον πόνο...
Μετά από χρόνια που παλεύεις για να τον νικήσεις. Μετά από χρόνια που παραπαίεις, πέφτεις, καμώνεσαι ότι σηκώνεσαι, αλλά ακόμη πεσμένη είσαι. Μετά από χρόνια που προσπαθείς να σκληρύνεις, να μη σε νοιάζει πια, γιατί δεν γίνεται, δεν γίνεται να συνεχίσεις να ζεις έτσι.Κι όταν τα καταφέρνεις; Όταν καταφέρνεις να μη σε νοιάζει πια, βλέπεις με τρόμο τον εαυτό σου από μακριά και βλέπεις ότι δεν είναι μόνο "εκείνος" που δεν σε νοιάζει πια. Τίποτε δεν σε νοιάζει πια.Δεν πονάς γιατί έχεις απομακρυνθεί από τον κόσμο. Όλα αυτά τα χρόνια που προσπαθούσες να ξεχάσεις, είχες ανέβει σε ένα καράβι και πήγαινες. Πήγαινες, πήγαινες κι απομακρύνθηκες τόσο, που τίποτε δεν φαίνεται από εκεί που είσαι.
3
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
