20.2.2013 | 16:05
περασε
περασε που λες.τοσο γρηγορα.τιποτα δν ηταν τελικα.δν νιωθω πια πως μας ενωνει κατι.ξενος εισαι τωρα.και ξερω πλεον καλα πως μαζι σ θ ημουν πολυ ασχημα.απ τν αρχη το καταλαβαινα μα μου επαιζε παιχνιδια το μυαλο μου,καθως ειχα καιρο ν ενδιαφερθω για καποιον.μα ευτυχως κρατηθηκα μακρια.σ λιγο ξεκιναω νεα ζωη.αλλη πολη,καλη δουλεια.κ ξερω πως θ ειναι ολα ομορφα.θ τα κανω εγω ν ειναι.μαζι σ θ ηταν ολα μιζερα,ολα μισα.χαιρομαι που εγιναν ετσι τα πραγματα.δν μετανιωνω για κατι.τν προηγουμενο καιρο ελεγα πως ηταν λαθος αυτο που εκανα.πως ακομα κι αν εφταιγες δν επρεπε.λαθος.επρεπε καπως ν μαθεις πως αν ξεπληρωνεις το καλο που σου κανουν με εκμεταλευση θ ερθει η ωρα του ταμειου.δικαιοσυνη?θεια δικη?εγω απλα βοηθησα λιγο.εξελικτικη διαδικασια ησουν.εμαθα.αλλα δν θ σου κανω τη χαρη ν χασω τν εμπιστοσυνη μ στους ανθρωπους.καθε αλλο.χαρη σε σενα απεκτησα περισσοτερη εμπιστοσυνη στν κριση μου.μπορεσα ν κρατηθω μακρια σ οταν ολα μου εδειχναν πως εισαι εκεινος που χρειαζομουν διπλα μ.κατι ομως δν μου κολλουσε.παντα.οφειλω ομως ν σου αναγνωρισω κ το μοναδικο καλο που μου εκανες.χωρις ν το ξερεις βεβαια.χωρις ν το θελεις φυσικα.μεσω της αλληλεπιδρασης μας μπορεσα ν βρω ξανα τον εαυτο μ που φευγοντας ειχα αφησει πισω κ διαφορες συνθηκες κ γεγονοτα με εκαναν ν ξεχασω.κ μονο γι αυτο δν λυπαμαι που σε γνωρισα.οχι οτι εχει σημασια πια αλλα ξερω πως η ασχημη καταληξη θ μεινει σε σενα περισσοτερο.ξερεις οτι εφταιξες.μπορει ν μν το παραδεχεσαι αλλα ξερεις.εσυ δν ειχες ν προσαψεις το παραμικρο σε μενα κι ακομα και για το τελευταιο ξερεις πως εσυ με προκαλεσες.αστειος ησουνα