4.2.2014 | 23:41
Πέρασε καιρός...
Πέρασε καιρός,περάσαν μήνες πού μάλλον δεν εχω συνειδητοποιήσει... Υποθέτω πως έχεις ξεχάσει και ξεγράψει απο την επόμενη μέρα....Μάλλον είναι σίγουρο. Εγώ σε σκέφτομαι σε ότι και αν κάνω, όπως και να αναπνέω. Για την ακρίβεια δεν ανασάνω, μα δεν ξεψυχώ επιτέλους. Δεν σου μιλώ, γιατί σε σέβομαι και η ψυχική ησυχία που έχει αξία για εμένα, ΄δεν μπορει να έχει λιγοτερο για εσένα. "Δεν αντέχω αλλο"... πόσες φορές να το ξαναπώ στον εαυτό μου.? "Δεν θα ξανακλάψω"... πόσες φορές θα βραχούν και θα θολώσουν τα μάτια μου στη σκέψη των ματιών σου.? Έδωσες νόημα στην ζωή μου. Μ έκανες ευτυχισμένο όσο ποτές. Μακριά σου η καρδια μου λιγο λίγο αιμορραγεί και ο κρύος αέρας που αγγίζει την απελπισμένη μου ψυχή δεν διώχνει τα σύννεφα απο τον ουρανό.Θέλω να σου πω πως μου λείπεις...Να αγγίξω τα μαλλιά σου...Να σε αγκαλιάσω και να ξεψυχήσω αφού σου πω...Ιωάννα.....ΣΑΓΑΠΏ!!!
