ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αναρωτιέμαι αν αυτό που μου συμβαίνει το προκαλώ εγώ στον εαυτό μου, τόσες άμυνες στο κενό.Η σκέψη μου κόλλησε στη μισοδιαλυμένη μορφή σας, σε στιγμιότυπα και στα χείλη σας.Δεν φταίτε εσείς θαρρώ.Μα πολύ θα το θέλα, αν ήμουν άλλη, να σας τιμωρούσα.Μονολότι δεν ευθύνεστε εσείς για τις σκέψεις και τις επιθυμίες μου η ιδέα πως υποφέρετε μου δημιουργεί μια τέρψη(φευγαλέα)Έχετε γίνει ένας κόμπος στο λαιμό μου και η βροχή σας θυμίζει.Γιατί σας ερωτεύτητα τόσο ανεπαίσθητα; Τόσο σύντομα;Αυτό που μ' ενοχλεί δεν είναι η δική σας αδιαφορία και απραξία, είναι δικαιώμα σας. Εξάλλου, δεν επιλέγουμε με ποιον θα νιώσουμε χτυποκάρδι.(Δεν θα σας διάλεγα αν γινόταν, να 'στε σίγουρος γι' αυτό)Και τώρα να σας εξομολογηθώ πως ακόμη ελπίζω, ενώ γνωρίζω θετικά πως δεν υπάρχει κάτι για να ελπίσω.Πεισμώνω σαν παιδί και θέλω μονάχα εσάς.Ναι, θέλω εσάς και κανέναν άλλον.Είναι καιρός κύριε...εμμ...πώς να σας το πω τώρα...να ξεκουμπηθείτε απ' το κεφάλι μου!Αυτό που κάνατε είναι ολότελα άδικο: εσείς ψάχνετε τον έρωτα κι εγώ δεν έψαχνα τίποτα. Πώς μείνατε λοιπόν εσείς με το τίποτα κι εγώ μ΄έναν ανεκλήρωτο έρωτα; Μου λέτε; Πώς θα πάψω να σας σκέφτομαι; (Όχι) δική σας,ΥΓ1. Αν μπορούσα κι εγώ να σας διαγράψω από την μνήμη μου...ΥΓ2. Αν...αλλά ξέρω πως όλα τελειώνουν... ΥΓ3. Και περνούσα τόσο όμορφα με τον εαυτό μου πριν, τώρα αναζητώ συνέχεια ανκούφιση στην παρέα των άλλων, κι έτσι για λίγο θυμάμαι πώς ήταν η ζωή μου.ΥΓ4. Ο έρωτας γαμάει. :(