ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια ερώτηση μόνο, έχω χάσει την πίστη μου στον έρωτα και την αγάπη μετά από πολύ τραυματική και χρονοβώρα εμπειρία. Φάνταζομαι όλοι περνάμε κάποιον πολύ μεγάλο έρωτα τέλος πάντων που όλα κουμπώνουν επιτέλους. Νοιώθω προδομένος, παρατημένος και πολύ μόνος παρόλο που έχω βρεί συντροφιά σε άλλες κοπέλες. Το γεγονός ότι καταστράφηκε αυτό που πίστευα ως ιδανικό, κυρίως απο επιλογές της κοπέλας μου, με έχει παραλύσει. Νοιώθω μια ψυχική αναπηρία να μεγαλώνει μέσα μου, δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ερωτευτώ ποτέ ξανά, να εμπιστευτώ, να παίξω αυτό το παιχνίδι τέλος πάντων που όλοι ξέρουμε, εφόσον η συγκεκριμένη σχέση διαλύθηκε κυριολεκτικά. Δεν ξέρω πλέον αν αναγνωρίζω την κοπέλα, πήρε καποιες αποφάσεις, γνωρίζοντας τις συνέπειες και έφυγε. Φοβάμαι ότι έχασα το ιδανικό που πάντα έψαχνα. Τόσο απο αυτήν όσο και απο μένα όμως, ωριμάζοντας δεν ξέρω αν μπορώ να πιστέψω πλέον σε αυτό το "ψέμα" της μυθοποίησης, τον έρωτα, όσο κ αν το έχω ανάγκη. Αν τελικά είναι περισσότερο επιλογή παρά αναπόφευκτη σύγκρουση ο έρωτας τότε ο μύθος καταρρίφθηκε? Η ερώτηση μου είναι η εξής : Ερωτεύται κανεις με το ίδιο πάθος παραπάνω απο μία φορά στη ζωή του? Για να αποφύγουμε κάποια περιττά σχόλια : Γνωρίζω περι προβολής του εαυτου μου στον άλλον και τα λοιπά , έχω κάνει την αυτοκριτική μου, ας πάρουμε ως δεδομένο ότι ήταν κάτι το ιδανικό για μένα και οτι δεν λέω ψέματα στον εαυτό μου. απαντήστε με εμπειρία, όχι φιλοσοφίες, βρίσκομαι σε απελπισία τον τελευταίο μήνα (εξου και η πράξη απελπισίας να ποστάρω εδώ) .