21.11.2012 | 12:11
Περί έρωτα...
...και άλλων κακών συναπαντημάτων. Κύριε μ' έχετε βάλει σε πολλές σκέψεις. Αναρωτιέμαι αν δεν σας καταλαβαίνω γιατί δεν υπάρχει τίποτα να καταλάβω ή γιατί είστε ικανός να παίζεται παιχνίδια του μυαλού σε τόσο υψηλά επίπεδα που αδυνατώ να σας παρακολουθήσω. Δηλαδή να πέσω από τα τάρταρα(υπερβάλλω σαφώς) ή να χαρώ που μια επιθυμιά μου εκπληρώθηκε. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω(θα μου πείτε πως η ανοήτη είναι η ανόητη τότε) αλλά μου αρέσετε τόσο που ακόμα και όντας χαζό δεν πτοούμαι. Συνεχίζω να σας θέλω.Υπάρχει όμως ένα χάσμα επικοινωνίας, είστε συνάμα τόσο περίεργος και με ρωτάτε πράγματα για τα οποία δεν έχω ιδέα. Ποιος δουλεύει ποιον; Αχ κύριε, αν παίζεται δεν παίζεται δίκαια. :/Μήπως απλά είστε κλινική περίπτωση; Μήπως τα 'χετε βαρεθεί όλα, μήπως τα βρίσκεται όλα χωρίς νόημα(μπορεί και να 'ναι); Μήπως; Μήπως; Το μόνο που τολμώ να παραδεχτώ είναι πως δεν έχω γνωρίσει άλλον σαν εσάς, και, για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν χαίρομαι. Ειλικρινά τώρα, αυτό το θεάτρο παραλόγου μαζί σας πάει πολύ, θλίβομαι ειλικρινά που δεν είμαι καμιά φοιτήτρια ψυχολογίας ή ψυχιατρικής; Φοβάμαι πως θα μπορούσα να κάνω κάποια ενδιαφέρουσα εργασία πάνω σας.Με επιφυλάξεις, ...ΥΓ. Μα που στο καλό πήγα και σας ερωτεύτηκα; Μήπως χρειάζομαι εγώ κάποιον τελικά κάποιον καλό ψυχίατρο;