17.7.2014 | 06:33
περί έρωτος
Νιώθω τόσο πολύ την ανάγκη να ερωτευτώ. Ή μάλλον κάποιος να με ερωτευτεί. Νιώθω την ανάγκη να βρω κάποιον να ζήσουμε όλη αυτή τη φάση του έρωτα.Όλοι συνηθίζουν να μου λένε πως είμαι από τις κοπέλες που αποτελούν έμπνευση για τους καλλιτέχνες, από τις κοπέλες που για χάρη της θα μπορούσε κάποιος "να βάλει φωτία στον εαυτό του για να προσελκύσουν το βλέμμα της οι φλόγες". Μα κανένας δεν βρέθηκε πότε να μου το πεί στ' αλήθεια. Τα σχόλια των άγνωστων δεν μπορούν να καλύψουν το κένο που υπάρχει μέσα μου. Έγω χρειάζομαι ένα πρόσωπο να μου τα λέει κι όχι δυό χερια να μου τα πληκτρολογούν.Ίσως να είμαι η πιό απελπισμένη ρομαντική στον κόσμο΄ κι όμως, ποτέ μου δεν γεύτηκα ένα φιλί, ποτέ κανείς δεν με αγκάλιασε ως δικιά του, ποτε δεν ένιωσα πως είναι να είσαι ο έρωτας κάποιου. Κι είναι στ' αλήθεια λυπηρό γιατί για μένα, τίποτα αλλο δεν αξίζει στη ζωή. Μονάχα αυτό΄ ο έρωτας. Όλοι μου λένε πως δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρω κάποιον και πως όταν τον βρω, το ρομάντζο μας θα είναι σαν από ταινία. Το πιστεύω. Μα κουράστηκα να περιμένω. Είναι εξάλλου άδικο να βλέπεις παντού ερωτευμένους κι εσύ απλά να είσαι μόνη. Άδικο...και λυπηρό. Αυτά.