ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνεχίζοντας την εξομολόγηση πιο κάτω κι απαντώντας στον φίλο/φίλη....Ήμουν ένας άνθρωπος ανικανοποίητος...Δεν έβρισκα χαρά σε τίποτα. Όταν κατάφερνα κάτι, όσο ωραίο κι αν έμοιαζε πριν το φτάσω, ξαφνικά γινόταν αδιάφορο και καμιά φορά παραμορφωμένο στα χέρια μου. Όλες οι σχέσεις μου (οικογενειακές, φιλικές, ερωτικές) είχαν κάτι το προβληματικό. Α να μην πω ότι για χρόνια ολόκληρα δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ και έχω ελάχιστο χρόνο για εμένα.Μέχρι που όλα άλλαξαν ως δια μαγείας...την είδα αλλιώς! Ό,τι κάνω είναι ένα βήμα...ένα σκαλί για τον επόμενο στόχο. Η ιδιόμορφη οικογένειά μου είναι οι άνθρωποι που αγαπώ..οι φίλοι μου είναι άψογοι. Λατρεύω τον φίλο μου κι αν ποτέ αυτό αλλάξει (άνθρωποι είμαστε κι αλλάζουμε) δε θα ξεχάσω ποτέ όσα μου έδωσε κι όσα με έμαθε να δίνω...η δουλειά μου (οι δουλειές μου για την ακρίβεια) ήταν μια πρις μια ένα σχολείο...με έμαθαν τόσα. Με έκαναν να νιώθω ότι προσφέρω..πλέον έχω την εμπειρία, διαλέγω τι κάνω...σέβομαι αυτόν που μου προσφέρει το ψωμί...σέβομαι όμως και τον εαυτό μου.Είμαι κάτω από 30...δε θα πω ότι είμαι ευτυχισμένη..και σίγουρα ισχύει το "μηδένα προ του τέλους μακάριζε" που είπε ο σοφός..Ειμαι όμως ικανοποιημένη, ξέρω ότι κάθε μέρα είναι χαρά κι ότι η ζωή είναι ωραία. Κι αν ξυπνήσω μία μέρα άρρωστη, αν κάτι χάσω από όσα έχω θα πονέσει αλλά δεν θα χαρακτηρίσει αυτό τη ζωή μου. Γιατί πλέον πιστεύω στη δυνατότητα του ανθρώπου να βρίσκει το φως.Κι αυτό έγινε από τη μία μέρα στην άλλη κι έχοντας δίπλα μου ανθρώπους "φωτεινούς".Μπορούμε όλοι.