ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι τα θέλεις...Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είναι κανείς μόνος του...Δεν αντέχεται...Έτσι και εγώ...Έχω μείνει μόνος μου...Δεν έχω φίλους, ούτε γνωριμίες και άρα δεν έχω να πάω κάπου ή να συναντήσω κάποιον...Δεν είμαι παντρεμένος, γενικά μοναξιές...Και όλη την μέρα την περνάω μπροστά στον υπολογιστή...Και όλα αυτά κοντά στα 40 μου πλέον...Κατά καιρούς διαβάζω στο διαδίκτυο διάφορες απόψεις, μεταξύ άλλων: ''Βγείτε έξω, κάντε νέες γνωριμίες, μην κλείνεστε μέσα κλπ...''Και έρχομαι να ρωτήσω: ''Μα τί λένε...;;;''. Να βγω έξω να κάνω τί;;;Να γυρίζω σαν την άδικη κατάρα;;;Και που να πάω;;;έτσι στο άσχετο να αρχίσω να μιλάω σε αγνώστους;;;Μα είμαστε σοβαροί; Και προτού κάποιοι σπεύσουν να με αμφισβητήσουν, ας το σκεφτούν λίγο πρώτα...Και θα καταλάβουν ότι, θεωρητικώς μεν ακούγεται κάτι απλό, στην πράξη όμως είναι μη εφαρμόσιμο...Και να σας πω και κάτι; Το έχω δοκιμάσει... Έχω βγει έξω κλπ...Ε, δεν γίνεται...Τι να κάνουμε τώρα...Για να γίνει μια γνωριμία -η οποιαδήποτε γνωριμία- πρέπει είτε να υπάρξει κάποιο πρόσωπο να σε συστήσει, είτε να συναναστραφείς κάποιον ή κάποια συστηματικά, δηλαδή να γνωριστείτε...Στο άσχετο δεν γίνεται... Και να σκεφτείς ότι, είμαι αρκετά εμφανίσιμος, μορφωμένος και μπορώ και να μιλήσω και να σταθώ επάξια σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Αυτά όλα όμως δεν έχουν καμία σχέση με το να κάνεις φιλίες...Ο άλλος/η δεν σε ξέρει...Και άρα, δεν μπορεί να γνωρίζει τί είναι ο καθένας...Δείτε το αντίστροφα: Πώς θα σας φαινόταν αν έτσι στο άσχετο κάποιος/α άρχισε να σας μιλάει;;;Το λιγότερο ενοχλητικό...''Μα τί θέλει ο μ...…..'' θα λέγατε οι περισσότεροι...Ή μήπως δεν είναι έτσι;Ίσως κάποιοι πουν: ''Καλά, γνωστούς δεν έχεις;;;Συναδέλφους κλπ...''.Δυστυχώς εργάζομαι μόνος μου (είμαι ελεύθερος επαγγελματίας), η δε δουλειά μου δεν μου αποφέρει σχεδόν τίποτα, διότι, πολύ απλά, δεν έχω δουλειές (οικονομική κρίση. βλέπεις...). Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή...Τέλος πάντων...Όσο για τους γνωστούς και κάποιους φίλους που είχα, με τον καιρό χαθήκαμε, διότι, όταν δεν υπάρχει ένα κοινό περιβάλλον - τόπος στον οποίο θα πάς και θα τους βρεις εκεί (π.χ. εργασία ή πιο παλιά σχολείο ή φροντιστήριο ) εκ των πραγμάτων ο καθένας ακολουθεί τον δικό του δρόμο και μοιραία σιγά σιγά χάνεσαι...Πολλοί παντρεύτηκαν κι όλας και πλέον η ζωή τους έγινε ''οικογενειοκεντρική''...Απολύτως λογικό... Αν έγραψα αυτές τις γραμμές, ήταν επειδή ήθελα να μοιραστώ με κάποιον τις σκέψεις μου πάνω σε κάτι που με απασχολεί και με στενοχωρεί... και αυτό δεν είναι άλλο από την μοναξιά μου... , καθώς επίσης, να απαντήσω στους απανταχού ''παντογνώστες'' που ανεβάζουν τις θεωρίες τους στο ίντερνετ, θεωρίες οι οποίες είναι ανεφάρμοστες...Καλά Χριστούγεννα...