28.6.2014 | 02:51
Περι γυναικών ο λόγος.
Τα τελευταία χρόνια και όντας 23,5 ετών πλέον έχω αποσυρθεί απο το σύστημα των σχέσεων. Δεν συμμετέχω σε αυτή την ανθρώπινη και καθόλα φυσιολογική τελετουργία των συναναστροφών. Απο μικρός είχα κολλήματα με το αντίθετο φύλο εξαιτίας της μάνας μου. Στην συνέχεια όμως ολοένα και επιβεβαιωνόμουνα αφού ακόμα απο το δημοτικό για κάποιο λόγο τα κορίτσια είχαν περίεργη και απόμακρη συμπερίφορα ιδιαίτερα ,εν μέρει, σε εμένα. Αυτό προφανώς συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση στο γυμνάσιο και το λύκειο όπου περνούσα πρακτικά όλο το χρόνο μου με αγοροπαρέες. Τότε βέβαια ήμουν ακόμα διαφορετικός αρκετά αθώος,άτολμος και διστακτικός . Έπειτα ήρθε το πανεπιστήμιο και άρχισα να αντιλαμβάνομαι πράγματα για το αντίθετο φύλο που μέχρι τότε κυριολεκτικά αγνοούσα. Αποτραβήχτηκα περαιτέρω με αυτά που διαπίστωσα και συνέχισα αποκλειστικά την ενασχόληση μου με τις σπουδές και τα χόμπι μου. Όταν μου μιλούσε μια κοπέλα αποτραβιόμουνα αμέσως και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατόρθωνα η συζήτηση να τερματίζει σε λίγα δευτερόλεπτα. Μάλιστα μια μέρα μια κοπελίτσα με τη συμπεριφόρα της μου έδειξε ότι ήθελε κάτι παραπάνω απο εμένα αλλά εγώ την αγνόησα επιδεκτικά. Έλκομαι απο το γυναικείο σώμα αλλά με αποστρέφει η γυναικεία φύση. Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν γυναίκες για εμένα, πιστεύω πως όχι και άν ναι τότε είναι ελάχιστες και δεν είμαι διατεθειμένος σαν άνθρωπος να έρθω σε επαφή με εκατοντάδες άλλες για να την βρώ. Έχω πάρει τις αποφάσεις μου και εδώ και αρκετά χρόνια έχω καταλήξει να αποσυρθώ. Πλέον η ζωή μου δομείται σε αυτή τη λογική . Κάποιοι θα πούν ότι δεν είναι σωστό να καταπιέζω τις ορμόνες μου, μα ένας άνθρωπος ο οποίος επιλέγει συντρόφους με βάσει τις ορμόνες του και όχι την λογική του a priori συμπεριφέρεται σαν ζώον και εγώ έχω επιλέξει να ζώ σαν σύγχρονος άνθρωπος.