ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά τι άκρα πιάνετε στο θέμα φασαρία από μωρά και συμπεριφορά γονέων; Υπάρχουν πράγματι απαράδεκτοι γονείς,ακατάλληλοι για το ρόλο,αδιάφοροι ,άτομα που έκαναν παιδιά γιατί έτσι λέει η μόδα των 30κάτι. Και προφανώς δεν μπορούν να προσέξουν και να συνετίσουν τα παιδιά τους ή αδιαφορούν για τους γύρω τους επειδή νομίζουν πως έγιναν Δάσκαλοι του Σύμπαντος επειδή έγιναν γονείς.Ομως. Δεν σημαίνει ότι όποτε πχ κλαίει ένα μωρό οι γονείς του είναι άχρηστοι ή τέρατα. Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα είναι οι κολικοί και εκεί ακόμα κι άγιοι να είναι οι γονείς δεν γίνεται κάτι. Και αυτοί θέλουν ησυχάσει το μωρό και να μην υποφέρει 1000 φορές περισσότερο απο εσάς. Είναι σύνηθες οι ίδιοι γονείς να έχουν ένα μωρό που δεν βγάζει άχνα και το αδερφάκι του να έχει άλλον οργανισμό και να κλαίει όλο το βράδυ. Αντίστοιχα τα παιδιά πρέπει να μην αφήνονται να νομίζουν πως όλη η οικοδομή τους ανήκει αλλά και πάλι απόλυτη ησυχία και πειθαρχία τάγματος είναι ανόητο και παρανοϊκό να περιμένει κανείς.Εκτός αν προτείνετε αγωγή που θα φτιάξει ψυχοπαθείς ενήλικες. Άρα ποιά είναι η λύση; Για μένα : παρατήρηση\διαμαρτυρία\καταγγελία αν παρατηρήσω ακατάλληλη γονεική συμπεριφορά. Αλλά αν μιλάμε για τα αναπόφευκτα, αυτά που όλοι κάναμε και που ίσως αντιμετωπίσουμε στα δικά μας παιδιά :κατεβείτε από το σύννεφο,αφήστε τις ηρώδειες ακρότητες και την ξερολίαση και βρείτε κάποια εναλλακτική.Ετσι είναι η συμβίωση των ανθρώπων,δύσκολη και θέλει αμοιβαίες υποχωρήσεις,κατανόηση και ανοχή. Μην είστε κακομαθημένοι,κάντε υπομονή.Η υπομονή στο κλάμα του μωρού του γείτονα είναι μάλλον το απλότερο είδος υπομονής που θα χρειαστεί να κάνει ένας (σοβαρός) άνθρωπος στη ζωή του.