7.1.2014 | 04:40
Περί μουσικής έμπνευσης.
Μία ερώτηση για τους μουσικούς και όχι μόνο. Για μένα το πιο σημαντικό πράγμα σε ένα μουσικό κομμάτι είναι το πως θα φτιάξεις εν αρχή μία καλή μουσική μελωδία και όχι μία μελωδία που μπορεί να μοιάζει ή να παραπέμπει σε κάτι άλλο ή να είναι πως να το πω του κιλού. Μία μελωδία που να μπορεί να σε κρατήσει και να μπει βαθιά μέσα σου. Άλλωστε πιστεύω ότι τα περισσότερα διαχρονικά κομμάτια είχαν αυτό το βαθύ το κάτι άλλο γι' αυτό και έμειναν διαχρονικά στην ιστορία και πάντα αγγίζουν όταν ακούγονται ανεξάρτητα από το είδος μουσικής που μπορεί να είναι. Και δεν πιστεύω ότι υπάρχει μουσικός κορεσμός όσο και αν έχουν παιχτεί και υπάρξει πολλά μουσικά ρεύματα και υπορεύματα. Η ερώτησή μου είναι: Η έμπνευση πιστεύετε ότι είναι κάτι πηγαίο και αυθόρμητο; Αρκεί να ξέρεις λίγο πεντάγραμμο για να μπορείς να εμπεριέχεις την έμπνευσή σου; βοηθάει το να ξέρεις ανώτερες μουσικές γνώσεις τύπου αρμονία; δοκιμάζεις να χτίσεις σε ένα ακόρντο ας πούμε πολλές μελωδίες μέχρι να βγεί το καλύτερο δυνατόν; παίζει αυτό; είναι και τα δύο μαζί; Ας πούμε για παράδειγμα εγώ έχω ακούσει στα όνειρα μου κάποιες φορές μελωδίες και συνήθως κατά τη γνώμη μου είναι και οι καλύτερες συγκριτικά με τον ξύπνιο μου. Αλλά αρκεί μόνο αυτό; Την γνώμη σας.