ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μία φίλη με την οποία γενικά δεν κάναμε πολλή παρέα. Μόνο μια καλημέρα είχαμε και άντε καμία συζήτηση πάνω σε κάποια θέματα. Σε κάποια φάση αρχίσαμε να βγαίνουμε περισσότερο για καφέ, μη φανταστείτε πολύ συχνά, αλλά βγήκαμε κάποιες φορές. Κι αυτό ήταν. Ποτέ δεν ανοιχτήκαμε η μία στη άλλη, πέρα απ' τα βασικά, εγώ για το πανεπιστήμιο, αυτή για κάποιο αγόρι. Αν μας ρωτούσανε ποιον έχουμε φίλο θα σου έλεγα εγώ αυτή. τουλάχιστον έτσι ήθελα να πιστεύω κι αυτή το ίδιο. Το πρόβλημα ήταν ότι ποτέ δεν ένιωσα και πολύ άνετα μαζί της. Φταίει σαφώς το γεγονός ότι δεν είμαι πολύ εξωστρεφής αλλά και το ότι δεν ένιωθα άνετα. Κάποιες φορές με υποτιμούσε και μου μιλούσε απότομα κι ήταν λίγο ανένδοτη στις απόψεις της με κάποιες από τις οποίες μέσα μου τουλάχιστον δεν συμφωνούσα. Κι αυτό συνέβαλλε. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά, της είπα για ένα πρόβλημα που έχω και γυρνάει και μου λέει καλά να πάθεις. Το θέμα δεν ήταν τα λόγια. Πίστεψα ότι έκανε πλάκα, ήταν το ύφος το οποίο έδειξε ότι πραγματικά το χάρηκε. Χωρίς να της έχω πει κάτι, χωρίς να της έχω κάνει κάτι. Αντίθετα. Όταν είχε κάποιο πρόβλημα όπως μπορούσα προσπαθούσα να βοηθήσω. Και δεν το είχε κάνει μόνο σε μένα. Το είχε κάνει και αλλού με αποτέλεσμα να της πούμε να προσέχει λίγο τι λέει και να μην προσβάλλει τόσο τον άλλον τουλάχιστον όχι μπροστά μας, χωρίς να υπήρχε λόγος μάλιστα. Τα σπάσαμε με αυτή τη φίλη αλλά η αλήθεια είναι πως μου άρεσε να θεωρώ πως έχω μία φίλη. Όμως σκέφτομαι πως ουσιαστικά ποτέ δεν δεθήκαμε όπως κάνουν οι φίλοι, δεν είχαμε κάτι ουσιαστικό πέρα από κείνους τους καφέδες και να λέμε ότι είμαστε φίλες. Ποιο είναι τελικά το περιεχόμενο της λέξης φίλος, της παρέας, ποιος είναι ο ορισμός, πως διαφέρουν;