ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

νιώθω την κατάθλιψη να με βαραίνει από πολύ μικρή ηλικία, πριν αρχίσουν τα ουσιαστικά προβλήματα, πριν καν αρχίσω να καταλαβαίνω τον κόσμο. Ήμουν δεν ήμουν 4 όταν με έπιασε αυτό το πράγμα. Ξαφνικά έχασα πολλά κιλά, περνούσα περισσότερο χρόνο μόνη μου και δεν ήθελα την παρέα των άλλων παιδιών, βαριόμουν το παιχνίδι,μηδένιζα τα πάντα, έκλαιγα πολλές ώρες σαν να νιώθω παγιδευμένη. Και το περίεργο είναι πως είχα ένα πολύ υγειές οικογενειακό περιβάλλον απ'ότι μπόρεσα να συμπεράνω στην πορεία. Όλα αυτά με περιόδους ύφεσης και έξαρσης . Μου έκανε μεγάλη ζημειά όμως .Δεν κοινωνικοποιήθηκα σωστά ή τουλάχιστον όπως οι περισσότεροι. Δεν έχτισα σχέσεις όπως θα το ήθελα και έχασα κομμάτια που τώρα είναι δύσκολο να βρω.Ακόμα δεν μιλάω πολύ με τους άλλους, και δεν αναφέρομαι σε αυτά που νιώθω αυτά φεύγουν σαν νερό. Δεν είμαι ο τύπος που θα πάρει τηλέφωνο και θα μιλήσει με τις ώρες ή που θα κάνει το βήμα να παρηγορίσει κάποιον άλλο. Δεν τα καταφέρνω στην ενασχόληση με λεπτομέριες ενώ οι περισσότεροι εκέι δίνουν βάση και έτσι διατηρούνται οι σχέσεις.