ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν έχω κάποιο σοβαρό παραπόνο.Οικονομικά είμαι πολύ ζορισμένος,αλλά με αμείωτη την ελπίδα ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα ή έστω δικαιωμένος που έχω δίπλα μου ανθρώπους να με στηρίζουν.Πάνε δύο χρόνια από την τελευταία μου σχέση.Βαδίζω στα 24 και βλέπω όλη τη ζωή μπροστά μου.Κουράστηκα να περιμένω το άγνωστο που θα ερχόταν να με συνεπάρει για να ζήσω τα ωραία,τα μεγάλα,τα δυνατά.Βλέπεις βαριέμαι τις ανούσιες γνωριμίες,με τις κλισέ ατάκες και τις κλισέ αντιδράσεις.Ο καιρός περνάει και θαρρείς δεν έχω γνωρίσει κάποιον άνθρωπο να με ενδιαφέρει.Νιώθω ότι στη δίνη της καθημερινότητας,έχω συμβιβαστεί με αυτό και προχωράω.Δεν θα ερωτευτώ.Απλά προχωράω.Και η καρδιά μου είναι σ ένα ψυγείο.Δε νιώθω.Μόνο προχωράω.Κουράστηκα να περιμένω.Έχω ανάγκη να ζήσω καινούργια πράγματα.Είμαι σε τέλμα.Πώς να το πω?