ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περπατάω. Πολλοί το κάνουν! Άλλοι για να ξεχαστούν, άλλοι για να κάνουν τον απολογισμό της ζωής τους, άλλοι για να απολάυσουν ενα περίπατο, άλλοι για να απολαύσουν την παρέα που τους συνοδεύει. Εγώ πάλι λίγο απο όλα, κυρίως όμως περπατάω για να σκεφτώ! Με ήλιο, βροχή, αέρα όπως και αν έχει,τις πιο πολλές φορές με ένα ζευγάρι ακουστικά για παρέα. Θα ήθελα όλη την ζωή μου να περπατούσα, όσο και αν φαίνεται παράξενο, να μην σταματούσα καθόλου, να είχα νόημα ύπαρξης, και αυτό να ήταν το να γνωρίσω όσο περισσότερο τι θα πει να βλέπεις νέα πράγματα, νέους "Κόσμους". Είμαι ακόμα μαθητής Λυκείου όμως μπορεί να έπρεπε να είχα ζήσει σε άλλη εποχή, οι περισσότεροι στην ηλικίας μου έχουν ξεχάσει το τι είμαστε, έχουν μαζοποιηθεί και παρεκτραπεί, το να καπνίζεις, το να είσαι αυτός που έχει τις περισσότερες γκόμενες ή το να καβαλάς μια μηχανη θεωρείτε αναγκαίο. Δεν με αντιπροσωπεί όμως αυτό, ίσως και αυτό να είναι που γράφω αυτό. Δεν είμαι απογοητευμένος απο την ζωή και δεν πρόκειτε ποτέ να είμαι, όλα γίνονται απο τις δικές μας επιλογές, όμως πείτε μου κάποιος, ποιος μπορεί να σε κρίνει απο τις επιλογές σου ή ποιος μπορεί να σου στερίσει πράγματα λόγω των επιλογών σου. Τι θέλω να πω; Είχα σχέσεις στο παρελθόν με κορίτσια καμία όμως δεν κράτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ξέρω ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλες αιτίες. Όμως γιατί, πλέον ζούμε σε μία κοινωνία που ο κάθε ένας τρελενετε με το να παίζει με τα συναισθήματα των άλλων; Γιατί ζούμε στον αιώνα που πλέον ο κάθε ένας δεν σκέφτεται όσα λέει και δεν λέει όσα σκέφτεται; Γιατί το να εκφράσεις συναισθήματα θεωρείται τόσο χαζό; Γιατί το να φερθείς ανθρώπινα στον άλλο σε κάνει να χαρακτηρίζεσαι μετά σαν αδιάφορο πλέον στα μάτια του; Γιατί το να αγαπήσεις αληθινά θεωρείτε μαλακία, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες το λένε έτσι σαν καραμέλα; Δεν ξέρω, τον τελευταίο καιρό είμαι μόνος, ίσως απο δική μου επιλογή και αυτό που κάνω είναι να σκεφτώ τι θα έπρεπε να γίνει για να βρεθώ σαν κάπως μαγικά σε μία εποχή που τα πράγματα είχαν αξία. Τότε που το να σηκώνεσαι το πρωί και να βλέπεις τον ήλιο στον ουρανό να ήταν κάτι μαγικό, κάτι που όσες φορές και αν το έβλεπες απλά το χαιρόσουν γιατί απλά ήταν διαφορετικό! Αυτό που θέλω να καταλήξω είναι ότι λόγω του λίγου "ελεύθερου" χρόνου, έχουμε χάσει την αξία της ζωής, πλέον κάνουμε ανούσια πράγματα, ξεχνάμε όμως ότι τα απλά και αληθινά είναι αυτά που θα μας δώσουν την ευτυχία! Σήμερα το απόγευμα αν μπορείτε δείτε το ηλιοβασίλεμα με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο σας και βάλτε πλώρη στο να επιστρέψουμε πίσω σε ένα άλλο κόσμο, τότε που θα ζούμε τις στιγμές που ακόμα μας μένουν!