ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποσο αβολο κ ταυτοχρονα υπεροχο ειναι που βγαινουμε οι δυο μας κ υποκρινομαστε οτι ειμαστε φιλοι, ενω ξεκαθαρα κανεις απ τους δυο μας δεν βλεπει φιλικα τον αλλον. Καθομαστε αγκαλια, μου χαιδευεις το ποδι, μου πειραζεις τα μαλλια κ εγω απλα απολαμβανω τα χαδια σου, υποκρινομενη οτι ολα αυτα τα θεωρω απλα φιλικα πειραγματα. Ομως ας μη γελιομαστε, δεν με βλεπεις σαν φιλη μωρο μου. Ουτε εγω σε βλεπω σα φιλο. Κ θα μου πειτε, τι σας εμποδιζει απ το να κανετε την κινηση, για να προχωρησει η κατασταση μεταξυ σας? Χμμ, εδω αρχιζει το δυσκολο. Η πρωην του ηταν καποτε πολυ καλη μου φιλη. Εχουμε απομακρυνθει πλεον μ αυτην, λογω μιας χαζης παρεξηγησης, ομως ξερω απο κοινους μας φιλους οτι εκεινη δεν τον εχει ξεπερασει ακομα(τα ειχαν 3 χρονια περιπου). Ε και δεν μπορω ρε παιδια να τα φτιαξω μαζι του, ενω ξερω οτι η αλλη τον θελει ακομα. Εχουμε περασει τοσα με την κοπελα, τα οποια δεν μπορω να τα διαγραψω, δεν μπορω να την προδωσω ετσι, δεν γινεται. Κ εχει καταλαβει κ κεινος οτι αυτο με κραταει πισω, γι αυτο κ ειναι κ κεινος απ την πλευρα του διστακτικος στο να κανει καποια παραπανω κινηση μαζι μου. Ομως ρε γαμωτο, δεν μπορω, με τραβαει σαν μαγνητης ο τυπος. Θελω να ξαπλωσω μαζι του κ να κοιμηθω στην αγκαλια του. Γιατι να μην μπορω να τον εχω? Ειναι αδικο.