ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Mαζι σχεδον 2 χρόνια...Υπηρχαν καλές και κακές στιγμές...Δεν με απατησες ποτέ, δεν μου φωναξες ποτέ, αλλά με κράτησες πίσω σε πολλά. Εξαιτίας της ζήλειας σου και της ανασφάλειας, ριχτηκα ψυχολογικά και δεν έκανα πράγματα που ήθελα...Φταιω και γω που δεν το τελειωσα νωρίτερα...Σκεφτηκα ομως πως αν σου εξηγουσα πως νοιωθω, θα καταλαβαινες και θα εκανες πισω...Λαθος εκανα ομως...Ποτε δεν σου ειπα να μην βγεις με τους φιλους σου ή με τη φίλη σου. Μονος σου ξεκοψες και απαιτουσες το ιδιο και απο μενα. Τι να κανω που η παρεα μου εχει περισσότερα αγορια; Ηξερες και ξερεις πως με τα παιδια ουτε επαιξε κατι παραπανω ουτε παιζει ουτε πρόκειται...Ακομη και την οικογένεια μου ζηλευες...Οποτε πηγαινα σπιτι μου, ολο τηλεφωνα με επαιρνες και ελεγες πως εισαι χαλια προκαλωντας μου τυψεις...Εχουν περασει δυο μηνες απο τοτε που σταματησα να σου μιλαω και που σου εξηγησα πως δεν θελω να μαι μαζι σου αλλα εσυ επιμενεις και πραττεις σαν να ειμαστε μαζι...Δεν θελω να βλεπω ουτε μηνυματα ουτε τηλεφωνα ουτε να σε δω οταν θα επιστρεψω...Τοσο κακο ειναι να θελω να ειμαι μονη μου διχως εσενα; Θελω μια ηρεμη χρονια. Να πηγαινω στη σχολη, να ειμαι με την παρεα μου, να κανω ταξιδια, να παρω πτυχιο...Αυτο θελω...Μακαρι να το σεβαστεις και να δειξεις ωριμοτητα...