ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν μια εβδομάδα γνώρισα τυχαία ένα παιδί, με προσέγγισε εκείνος και αφού μ'άρεσε και εμένα, ανταλλάξαμε τηλέφωνα ώστε να βγούμε. Να σημειώσω ότι λόγω απαιτητικού μεταπτυχιακού και δουλειάς με εξαντλητικά ωράρια ταυτόχρονα (και ΣΚ), δεν έχω καθόλου χρόνο και σπάνια βγαίνω, κάτι το οποίο του είχα πει από την πρώτη μέρα. Από τότε λοιπόν, έστελνε συνέχεια μηνύματα μέσα στη μέρα και μου έλεγε κάθε μέρα να βγούμε, πράγμα αδύνατο αφού σχολάω στις 11 κάθε βράδυ, και μάλιστα με ενημέρωνε χωρίς καν να με ρωτήσει ότι θα έρθει να με πάρει από τη δουλειά απευθείας και να βγούμε, ότι θα πάμε στο τάδε μέρος χωρίς να συμφωνήσουμε και χωρίς να ρωτήσει καν τα βασικά για εμένα, τι μ'αρέσει και τέτοια, ή αν έχω τη διάθεση να βγω. Αυτός σχολάει νωρίς το μεσημέρι οπότε γενικά έχει πολύ ελεύθερο χρόνο, καφέδες κάθε μέρα κτλ, και επέμενε να βγούμε κάθε μέρα. Τελικά, με έφτασε στα όρια μου και του είπα πολύ ευγενικά ότι δεν μ'αρέσει αυτό που κάνει χωρίς να με λογαριάζει, και από τότε κατέβασε τα μούτρα του. Θα ήθελα να τον γνωρίσω, όμως έχω ξενερώσει λίγο με την όλη στάση του. Τι θα κάνατε; (ηλικίες 22 εγω, 28 εκείνος)