ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με στενοχωρεί το γεγονός πως συνειδητοποιώ σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις πως δε σημαίνω ως φίλος για τους άλλους ό,τι σημαίνουν αυτοί για μένα. Και πως τόσον καιρό ενδεχομένως να έχω σχηματίσει μια λανθασμένη εντύπωση (μα τόσο πολύ πια;) στο μυαλό μου για τη στενότητα της φιλικής σχέσης που είχαμε. Και έχω υπομονή, προσπαθώ πάντα να τα βλέπω όλα σε σχέση με κάποια συμφραζόμενα, λαμβάνω πάντα τις συγκυρίες υπόψιν μου προτώ βιαστώ να κρίνω. Όμως εδώ, αρκετές γραμμές ξεπεράστηκαν, αρκετές υπερβολές διέκρινα, αγνοήσεις ή απορρίψεις, στοιχεία της καθημερινότητας που όσο και να προσπάθησα να τα δικαιολογήσω, η συνεχής ακολουθία τους δε μπορεί παρά να με πικραίνει και να με οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα. Το πιο δυσάρεστο είναι πως επηρεάζομαι αρνητικά, γίνομαι πιο καχύποπτος για μελλοντικές γνωριμίες/φιλίες και κλείνομαι περισσότερο στον εαυτό μου σε "κρίσεις" παντελούς μοναχικότητας και θλίψης αλλά και αναρώτησης για το ποιος (νόμιζα πως) είμαι. Δεν καταλαβαίνω ρε γαμώτο. Τα άτομα περνάνε και φεύγουν, οι σχέσεις μου φαίνονται ψεύτικες και γεμάτες αντιφάσεις και μου δίνεται συνεχώς η εντύπωση πως αναλώνομαι σε άτομα που στην πραγματικότητα δε δίνουν δεκάρα για μένα.