ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελικά είμαι μεγάλος χαλβάς.Άκουσα τον ξάδερφο που είπε:έλα να πάμε για σεζόν στην Αθήνα σε πεντάστερο,να βγάλεις λεφτά και να αποκτήσεις και εμπειρία,θα μένουμε μαζί και δε θα σου φανούνε τα έξοδα.Από δουλειά και λεφτά μια χαρά,όχι κάτι τρομερό αλλά εντάξει.Από ζωή χάλι μαύρο.Τη μία μέρα που δουλεύω περνάω καλύτερα από την επόμενη που έχω ρεπό.Από που να αρχίσω και που να τελειώσω.Πάω στην αρχή με το αμάξι,έφτυνα αίμα κάθε πρωί με την κίνηση.Το βράδι που γυρνούσα ήταν λίγο καλύτερα.Άντε βρες να παρκάρεις τότε.Δέκα σβούρες στο τετράγωνο για να το αράξω σε κανένα πεζοδρόμιο μισό πάνω μισό στο δρόμο.Άρχισα να παίρνω ηλεκτρικούς και λεωφορεία.Μέσα στη στριμούρα,τη ζέστη και τη μπόχα.Ευτυχώς πληρώθηκα και το σκέφτομαι για μηχανάκι,αν και πολύ φοβάμαι θα έχουμε ατυχήματα.Βγαίνω να περπατήσω για κανένα καφέ στο ρεπό,κάθε είκοσι μέτρα σταμάτα να περάσει το αυτοκίνητο,σταμάτα στο φανάρι,σταμάτα γενικώς.Παντού κόσμος που εμποδίζει την κάθε σου κίνηση.Πάω για καφέ,και στο νησί είχα τη θάλασσα να βλέπω,πληρώνω τα ίδια λεφτά για να βλέπω τις πολυκατοικίες ή στην καλύτερη τα λαμπάκια της Αθήνας,τρομερό θέαμα.Πάω να δοκιμάσω κάτι εναλλακτικά μπαράκια με ψαγμένη μουσική,έφαγα τα μούτρα μου.Τι τα ήθελα εγώ αυτά;Εγώ θέλω να ακούω τις ίδιες ροκιές κάθε μέρα και πιστέψτε με,δε βαριέμαι ποτέ.Κι άλλα άσωτα ζητήματα που τώρα δεν έχω καμία όρεξη να θίξω.Το μόνο που μου άρεσε ήταν κάτι δωμάτια απόδρασης κάπου.Βρε δεν ξαναπατάω ούτε με δύο χιλιάρικα το μήνα εγώ εδώ.Καλύτερα στο νησί να μου βγαίνει η παναγία να ψήνω ψάρια κι ας δουλεύω όλη τη σεζόν κάθε μέρα.