ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας!!! Χαίρομαι πάρα πολύ που μιλάω έστω εδώ μέσα, μέσω ενός πληκτρολογίου και μίας οθόνης, αφού άλλος τρόπος φοβάμαι πως δεν υπάρχει!!! Το Νοέμβριο πήρα πτυχίο και γύρισα στην πόλη από την οποία κατάγομαι!!! Αυτό που διαπίστωσα είναι πως από εκεί που ήμουν εκεί για όλους όποτε με χρειάζονταν και τους έδινα απλόχερα όλη μου την αγάπη, με ξέχασαν όλοι!!! Και δεν το μετανιώνω γι' αυτή την αγάπη που ήταν ατελείωτη!!! Για όλες τις όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί!!! Δυστυχώς όμως πίσω πήρα μόνο συμφεροντολογισμό!!! Δεν έχουν χρόνο για μένα ούτε για έναν καφέ!!! Μου κάνουν Like στο facebook απλά!!! Σιγά το πράγμα!!! Τόσο μόνη!!! Να θέλω να βγω για έναν καφέ, για ένα ποτό, σε μία γιορτή και να μην έχω παρέα!!! Και γύρω μου να βλέπω άτομα να είναι μέσα στις παρέες και να λέω σε τί έχω κάνει λάθος; Χώρισα και με το αγόρι μου πριν από τέσσερις μήνες, (με τον οποίο όσο ήμασταν μαζί ποτέ δεν ξεχασα τις φίλες μου και πάντα τις είχα στην καθημερινότητά μου) κι αυτός ο χωρισμός με κάνει ακόμη χειρότερα. Κι αυτό γιατί ενώ ο ίδιος έκανε κρυφά παράλληλες σχέσεις, από εμένα δεν επέτρεπε ούτε > να έχω με άλλον άντρα και φυσικά δεν το δέχτηκα. Το κακό είναι ότι εκεί που την καρδιά μου έδινα για όλα αυτά τα άτομα, έχω μαζέψει τόσο μίσος μέσα μου που αναρωτιέμαι πώς κατάντησα έτσι. Σκέφτομαι να πάω σε ομίλους και συλλόγους, μήπως προκύψει καμία παρέα. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι μη έχοντας προσωπική ζωή έτσι όπως θα την επιθυμούσα, αφοσιώθηκα στην ειδικότητά μου κι έτσι μπήκα πρώτη στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών της Γεωπονίας. Το θέμα όμως είναι ότι δεν έχω ούτε δουλειά. Παντού ζητούν προυπηρεσία και στην επαρχιακή πόλη στην οποία μένω δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες. Αν δούλευα, δε θα είχα χρόνο να ασχοληθώ με όλα αυτά τα προβλήματα. Τόση θλίψη μέσα μου δεν είχα ποτέ. Σας ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώνετε για να διαβάσετε το κείμενό μου...