ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κι ο χρονος περναει κι εμεις δε μιλαμε,να δω που θα φτασουμε πια.πιο ξενοι κι απ τους ξενους..μετραω τις μερες που εχω να επικοινωνησω μαζι σου,που δε λυγισα να στειλω ενα μηνυμα.κ εχει περασει εναμιση μηνας που εχουμε να μιλησουμε.ποιοι;;εμεις οι δυο!που ζουσαμε ο ενας για τον αλλον,που εκλαιγες απο φοβο μη με χασεις,που ημουν η ζωη σου.δεν το πιστευα οτι θα φταναμε σε αυτο το σημειο,να μην υπαρχεις στη ζωη μου,εσυ που εισαι ωρες ωρες το μονο ατομο στο οποιο θελω να μιλησω,ο μονος που εχω αναγκη τοσο πολυ.κ τωρα δν εχω καν το δικαιωμα να σου στειλω εστω ενα τυπικο ''τι κανεις'' γιατι εισαι με καποια αλλη,καταφερες να προχωρησεις τη ζωη σου,να ξεφυγεις απ ολο αυτο το αρρωστημενο που ειχαμε εμεις οι δυο, που μας προσφερε μονο πονο.δε θελω να σε ενοχλησω,να σου ειμαι προβλημα,να ταραξω την τακτοποιημενη πια ζωη σου.ομως οι μερες περνανε και κοντευει η μερα που θα συναντηθουμε ξανα μετα απο τοσους μηνες και τοτε..ευχομαι να μπορεσω να σε αντιμετωπισω οπως πρεπει,να μη λυγισω γιατι ακομα κι αν ολα αλλαξουν,ακομη κι αν γυρισεις πισω σε μενα,τι νοημα εχει;γι να υπαρξει ελπιδα για μας πρεπει να αλλαξεις κ εγω δεν πιστευω πια στα θαυματα..!λυπαμαι που δεν μπορω να τα πω σε εκεινον απ το φοβο κ την ντροπη που νιωθω κ τα γραφω εδω.μακαρι σε λιγο καιρο να καταφερω να του πω ολα αυτα που νιωθω και με πνιγουν,να βγουν απο μεσα μου..