15.2.2016 | 05:12
Πίστεψα πολύ σε σένα.
Πίστεψα πολύ σε σένα. Ήσουν ο σύντροφός μου, ο φίλος μου. Σου έλεγα ό,τι ένιωθα και ό,τι δεν σου είπα το είδες, γιατί στο έδειξα. Είδες το χαμόγελό μου όταν σε γνώρισα, το τρέμουλο κάθε φορά που σε συναντούσα, τη γλύκα στο πρόσωπό μου και τον πόθο στα μάτια μου, ένιωσες τα χάδια μου που τόσο ήθελα αλλά δεν σου έδωσα ποτέ. Θα μου λείψουν όσα ένιωσα. Εγώ κρατώ απ'όλα την εικόνα να περπατάμε μαζί στη Λευκωσία, να με κρατάς από το χέρι και να παραμερίζουν όλοι γιατί έβλεπαν πως δεν θα άφηνες την παλάμη μου. Και αυτή είναι η πορεία μας. Και κάπου εδώ τελειώνει. Δεν σε περιμένω πια. Αγαπητέ φίλε, πες ό,τι θες-με νοιάζει που σε άγγιξα και σ'ένιωσα για αυτό το λίγο. Και αυτό τό'χω καμάρι Και γι'αυτό χαίρομαι. Απλά δεν ξέρω πώς θα είναι να μην σε περιμένω. Μου λείπει να μου λείπεις