ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από πολύ μικρή, έλεγα ότι έχω μεγάλη μύτη και θα μοιάσω στο μπαμπά μου καθώς μεγαλώνω γιατί κι η δική του είναι μεγάλη. Τότε το έλεγα κι γελούσα αλλά πλέον με ενοχλεί δραματικά. Νομίζω πως όλοι με κοιτάνε εκεί, νιώθω άβολα όταν περπατάω. Η αλήθεια είναι πως όλοι μου λένε πως δεν είναι τόσο μεγάλη και πως για το πρόσωπο μου είναι καλή αλλά εμένα με ενοχλεί. Έχουμε συγγενή μας που είναι πλαστικός και μπορώ ανά πάσα στιγμή να το κάνω. Σκέφτομαι όμως συνέχεια τι θα πει ο κόσμος και πως όλοι θα το καταλάβουν και θα το σχολιάζουν. Πρώτα από όλα, με πειράζει ότι θα λένε ότι είμαι ανασφαλής..δεν το θέλω καθόλου. Για την ακρίβεια αν ήξερα ότι δεν θα το καταλάβει κανείς θα πήγαινα μέχρι και τώρα..Αλλά είμαι σίγουρη ότι θα λένε από πίσω και από μπροστά μου θα μου κάνουν ερωτήσεις..Τι θα κάνατε στη θέση μου; Πως να το διαχειριστώ αυτό με τον κόσμο;; ..Δεν μπορώ να τη βλέπω άλλο.. Θεωρώ μεγαλύτερη ανασφάλεια να κάνει κάποιος κάτι που είναι φυσιολογικό. πχ το στήθος του. Παρά κάτι που είναι όντως λίγο μεγάλο. Tι λέτε;