ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να πηγαινω σπιτι του και να καθομαστε να μιλαμε.. ή να κοιτιόμαστε..ή να ακουμπαέι τα χέρια του κάτω από το στήθος μου.. στην αρχή να τρέμουν λιγο και μετα το άγγιγμά του να είναι το πιο φυσιολογικό πραγμα στο κόσμο..Να αναβαίνω στη μηχανή του και να μεταφερόμαστε σε έναν αλλο κόσμο. Να πηδάει τα σαμαρακια με φορα και να πεταμε και να τον αγκαλιαζω αυθόρμητα. Να κοιταζόμαστε στα μάτια και να μην χρειάζεται να πουμε τίποτα. Να αγκαλιαζόμαστε σφιχτά για ώρα..να ζηλέυει το αγόρι μου.. Να με ρωτάει πώς και γιατι χωρίσαμε. Να τσαντίζεται. Να μου λεει να μην στεναχωριεμαι. να είναι εκει με τον δικό του μοναδικό τρόπο.Να μην έχουμε πει ποτε ο ένας στο αλλο τι νιώθουμε. Να είμαι σίγουρη ότι νιώθουμε παρομοια πραγματα. Να τον βλέπω με την κοπέλα του και να χαιρομαι που ειναι ευτυχισμενος, που τον καταλαβαίνει. Να μην νιώθω ζήλεια.. Παρα μονο θαυμασμο..Να μην ξέρω τι να περιμενω.. Να μην περιμενω τιποτα περισσοτερο περα απο το να βρισκομαι δίπλα του και να ειμαι κ εγω ενα μικρό κομματι τις ζωής του.