ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η ψυχολογος μου μου λεει οτι πρεπει να καταλαβω με τον καιρο οτι οι παππουδες πατερας και θειος μου που πεθαναν αλλα εγω νιωθω οτι με παρατησαν μονη και υποφερω και νιωθω οτι θα ξαναγυρισουν, πως δε θα ξαναγυρισουν σαν παρουσιες αλλα μονο μεσα απο τις αναμνησεις μου....ναι με τον καιρο τον καιρο μπορει να το παρω αποφαση...ομως το θεμα μου ειναι οτι υπαρχουν στιγμες που δεν αρκεξ η αναμνηση αλλα θελω να τους παρω μια αγκαλια τοσο δυνατη και να κλαψω...να κλαψω δυνατα και να τους πω ξανα τι σημαινουν για εμενα...και οτι θα εδινα τα παντα για να ξαναγυρισουν στη ζωη μου...