10.6.2013 | 04:13
Πλήρης αποξένωση
Ένα χρόνο το πάλευα και το κατάφερα. Ακριβώς όπως το θέλω. Ακριβώς όπως το χρειάζομαι. Μακριά από τους καταπιεστικούς και υπερπροστατευτικούς γονείς μου. Μακριά από τους ψεύτικους και ύπουλους φίλους. Μακριά από τις αχόρταγες ανικανοποίητες γκόμενες με τουπέ. Μακριά από όλους και όλα. Επικοινωνία μόνο όταν είναι απαραίτητη. Μακριά από εντάσεις και σκαμπανεβάσματα. Έχω βρει την ηρεμία μου. Θα ασχολούμαι με ότι βρω για να περνάει ο χρόνος και συνήθως ασχολίες που θα κάνω ΜΟΝΟΣ μου. Μακριά από όλους σας. Πρέπει επιτέλους να το πάρω απόφαση πως δεν είμαι για διαπροσωπικές σχέσεις εγώ. Αυτά τα 23 χρόνια της ζωής μου σας σιχάθηκα όλους. Έχω γίνει οξύθυμος και κυκλοθυμικός... ποιος; εγώ... το πιο ήρεμο παιδί. Σιχάθηκα τους γονείς που προσπαθούσαν να καλύψουν τα κόμπλεξ τους και τα απωθημένα τους μέσω του παιδιού τους. Σιχάθηκα όλους τους φίλους που έχεις κάνει τα πάντα για αυτούς και στο τέλος στο ξεπληρώνουν με το χειρότερο νόμισμα. Σιχάθηκα όλα τα κοριτσάκια που ενώ τους έχεις φερθεί άψογα στο ανταποδίδουν με πουστιές και παραμύθια. Σιχάθηκα την υποκρισία και τον εγωκεντρισμό. Τους σιχάθηκα όλους και πραγματικά κουράστηκα... 23 χρονών κουρασμένο παλικάρι κατάντησα! Μπορεί να έχω γίνει μισάνθρωπος... μπορεί να έχω άπειρα ψυχολογικά... αλλά έτσι νιώθω μα το Δία. Θέλω απλά να εξαφανιστώ παρέα με τη συνείδηση μου και να μην με ξαναενοχλήσει άνθρωπος. Ζητάω πολλά;