ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 16, και πραγματικά η ζωή μου είναι τέρμα ανιαρή. Έχω τρεις φίλες με τις οποίες βρέθηκα να κάνω παρέα από το πουθενά, δεν έχουμε ούτε μισό κοινό, και είναι τέρμα βαρετές. Δεν βγαίνουν σχεδόν ποτέ. Αυριο έχω την γιορτή μου και είχαμε κανονίσει να πάμε βόλτα, η μία έχει συνάχι και δεν μπορεί, και η άλλη μόλις μου έστειλε μύνημα πως έχει να πάει κάπου με τους γονείς της, που δεν το πολυπιστεύω. Είναι οκ μαζί μου, με εκτιμούν αλλά η κατάσταση είναι ανυπόρφετη. Θα ήθελα πολύ να ξεκινήσω μια εξωσχολική δραστηριότητα αλλά οικονομικά δεν βγαίνουμε. Στο σχολείο με τα άλλα παιδιά έχω τυπικές ανούσιες σχέσεις, που πάρα πολλών προσπάθειων μου έμειναν στάσιμες. Δεν έιχα ποτέ σχέση, και γενικά ποτέ δεν άρεσα σε κανέναν, γεγονός που φθείρει την αυτοπεποίθηση μου στον τομέα αυτό. Είμαι ερωτευμένη με έναν συμμαθητή μου χωρίς ανταπόκριση. Προσπαθώ να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο , αλλά πόσο θετική και χαρούμενη να είμαι όταν η ζωή μου είναι τόσο άδεια; Δεν μου αξίζει αυτό γαμώτο, δεν μου αξίζει να σαπίζω μέσα. Είμαι καλύτερη από αυτό, έχω τόσα ενδιαφέροντα αλλά κανέναν που να τα συμμερίζεται , τόση ενέργεια...Σκατά, σκατά , σκατά! Να που λύγησα, βαρέθηκα να λέω αύριο θα είναι καλύτερα και να είναι η ίδια μουντή ρουτίνα, με πνίγει δεν είναι για μενα!