ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τους τελευταίους μήνες έχω αποκτήσει μια πολύ όμορφη καθημερινή συνήθεια! Πάω παντου με το ποδήλατο μου! Κανει καλο στην καρδιά και στην ψυχολογία μου! Αυτο που με στεναχωρεί ομως ειναι η νοοτροπία των οδηγών απεναντι στους ποδηλάτες. Τις περισσότερες φορές παω στην άκρη του δρόμου για να νιωθω πιο ασφαλής ή σε πεζοδρόμια χωρις βεβαια να ενοχλώ τους πεζούς. Ωστοσο, προχθες σε ανηφορικό δρόμο της γειτονιας μου, ενα αυτοκίνητο βρέθηκε πίσω μου και μου κορναρε χωρις ελεος και με πλησίαζε βρίζοντας με χυδαιοτατα. Φοβηθηκα να μην με πατήσει και εκανα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει απο την πίεση και το φόβο και οταν έστριψα για το σπιτι μου ειχα γινει κατακόκκινη. Αλλες φορες μου εχει τύχει να με πλησιάζουν τα αυτοκίνητα τοσο κοντα απο το πλάι σαν να θέλουν να με πετάξουν κι ας ειμαι στην άκρη του δρόμου. Πολλοί παραβιάζουν τα "stop" κι ας έρχομαι από δρόμου που εχει προτεραιότητα. Σε κάποια σημεία συναντάω ποδηλατοδρομο. Κάθε μερα θα βρω παρκαρισμένα αυτοκίνητα πανω στην κόκκινη λωρίδα για τους ποδηλάτες αλλα και κάδους απορριμάτων του Δήμου και κλαδιά, με αποτέλεσμα να πρέπει να κατέβω στον δρόμο. Αυτο που με στεναχωρει ειναι οτι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στους δρόμους οι οποίοι δεν θα διστάσουν να προκαλέσουν ατύχημα απο το να καταπιουν τον εγωισμό τους. Και για να λέμε και την φωτεινη πλευρά των πραγμάτων...εσάς που μου δίνετε δρόμο να περάσω, πολυ σας αγαπώ βρε παιδιά!!! :)