ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αμα δε σε θελει, παιδι μου, η τυχη, δε σε θελει. Οσο αναζητας και λαχταρας την ευτυχια τοσο σου φευγει μακρια.Να εχεις γινει ρεζιλι εκφραζοντας τι νιωθεις εδω, να ντρεπεσαι πια να παρεις ενα τηλεφωνο, να στειλεις ενα μηνυμα μετα απο ολα αυτα. Να πηγαινεις μονο και μονο να τον δεις και αν. Τοσα χιλιομετρα για μια βουτια. Και να μην δινει σημασια, να πω δεν εχει καταλαβει; Το εχει καταλαβει πιστευω. Και να σε γειωνει. Και να του τηλεφωνεις ξανα. Κι εκεινος να σου δινει να το καταλαβεις εμμεσως πλην σαφως, δε γινεται τιποτα- εσυ κι εγω ποτε, δεν το ξερεις; δεν ειμαι μονος... "Οριστε, παρε τη να μιλησετε. Θα σου τα πει πιο σωστα εκεινη". Μη σου τυχει. Δεν υπαρχει χειροτερο συναισθημα. Καλα να παθω ομως. Θεε μου, πώς αντεξα αυτoν τον ξεπεσμο τοσο καιρο; Δεν εχω καθολου αξιοπρεπεια; Τωρα στα γεραματα μου. Ξεκολλα, εχεις να κοιταξεις ανθρωπους που σε εχουν αναγκη. Που σε αγαπουν. Φτανει πια.Τι αξια εχει τωρα πια τι αισθανομαι. Κουραστηκα να μιλαω εδω μεσα, ολομοναχη. Να ψαχνω εδω για εκεινον γιατι δεν ειχα τα κοτσια τοτε να του το πω ευθεως. Ετσι δεν εχω νιωσει ποτε. Ποτε. Σαν να τον ηξερα απο παντα. Ποτε δεν εκανε ο υ τ ε ε ν α β η μ α, και μπραβο του. Ηταν σωστος. Ομως το βλεμμα του αλλα μου ελεγε. Μαλλον ο,τι ηθελα να καταλαβω. Μα δεν ξερεις πως θα το΄θελα ρε γαμ..το. Να με παρει μια και μοναδικη αγκαλια να σβησει η φωτια που νιωθω μεσα μου καθε μερα, κοντα του και μακρια του.