ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αναγνωρίζω ότι κάθε σχέση που κάνουμε είναι διαφορετική γιατί αλλάζει και ο παρανομαστής. Δεν είναι δίκαιο να προβαίνουμε σε συγκρίσεις. Κάθε φορά έχουμε να κάνουμε με διαφορετικό άνθρωπο, ίσως να είμαστε και εμείς σε διαφορετική φάση ζωής, ίσως οι γενικές συνθήκες να επιτρέπουν κάτι άλλο. Καθώς πλησιάζω όμως τα 30 μου, έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι για τα στοιχεία εκείνα που κάνουν μια σχέση δυνατή. Λέγοντας δυνατή δεν μιλάω τόσο για τη χρονική διάρκεια, όσο για την ποιότητά της. Με λίγα λόγια, θα μένατε σε μια σχέση που είναι ήρεμη, υγιής, ισορροπημένη και με έναν άνθρωπο που σας συμπαραστέκεται, σας σέβεται, σας ακούει, σας νιώθει και όλο αυτό εξελίσσεται και μεγαλώνει, μα λείπει το πάθος, η ένταση, το απρόσμενο στοιχείο; Έχω ερωτευτεί στη ζωή μου δύο φορές. Τρελά. Χωρίς όρια και λογική. Και οι δύο αυτές φορές τελείωσαν με μένα να μαζεύω τα κομμάτια μου. Να βγαίνω από καταστάσεις πλιγωμένη, με ανασφάλειες, και να μου επιρρίπτω ευθύνες ακόμα και για λάθη που έγιναν ξεκάθαρα από την άλλη πλευρά. Με λίγα λόγια γνώρισα τον έρωτα μέσω του στοιχείου της αυτοκαταστροφικότητας. Μετά από αυτά υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα έμενα ποτέ με κανέναν που με θέλει λιγότερο ή όχι το ίδιο από όσο τον θέλω εγώ. Ότι δεν θα έχανα τον χρόνο μου με ανθρώπους που μου δείχνουν εξαρχής αρνητικά σημάδια. Και πλέον που βρήκα έναν άνθρωπο που νιώθω και ξέρω ότι με θέλει, που δεν μου προκαλεί φοβίες, άγχη, ανασφάλειες του παρελθόντος, αναρωτιέμαι για το εάν αυτό είναι αρκετό. Αναρωτιέμαι για το μήπως εντέλει μπορούμε να αγαπάμε με διαφορετικούς τρόπους. Αναρωτιέμαι για το πότε αξίζει τελικά να μένουμε, να δίνουμε ευκαιρίες σε καταστάσεις ή να φεύγουμε. Αναρωτιέμαι εάν εντέλει κάθομαι και υπεραναλύω τα πάντα, και απλά δεν απολαμβάνω και ούτε εκτιμώ τον άνθρωπο που έχω τώρα. Αναρωτιέμαι για το εάν λείπει το πάθος από την πλευρά μου ακριβώς επειδή την έχω πατήσει στο παρελθόν, και τώρα ασυνείδητα δεν μου επιτρέπω να αφεθώ. Και πώς μιλάω για όλα αυτά στον άλλον; Από που να αρχίσω και που να τελειώσω όταν ακόμα και μέσα μου τα πάντα είναι ένα κουβάρι. Ποιά είναι λοιπόν, τα συστατικά μιας ευτυχισμένης σχέσης; Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία, ή συναισθήματα, στα πολύ πρώτα στάδια μιας σχέσης που μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι δεν θα πλιγωθεί στην πορεία κανείς από τους δύο;