Όντως εξαρτάται από το άτομο που "σε απορρίπτει" και την εκτίμηση που του έχεις. Γενικά είμαι της άποψης ότι η γνώμη των άλλων δεν πρέπει να μας απασχολεί και τόσο πολύ. Αν επηρεάζεται κανείς από τα αρνητικά σχόλια σε μεγάλο βαθμό οδηγείται στην κατάθλιψη. Απορρίψεις τρώμε καθημερινά στη ζωή για το οτιδήποτε και για αυτό πρέπει να έχουμε γερο στομάχι ( τα λεω για να τα ακουω κι εγω). Αν ωστόσο εκτιμούμε το πρόσωπο που μας απορρίπτει, αν κρίνουμε οτι έχουν μια δόση αλήθειας τα λόγια του κι ας μας πληγώνουν, πρέπει αυτό να αποτελέσει κινητήριος δυναμη, αυτό που θα μας τσιγκλισει κάτι να αλλάξουμε, να βελτιωθούμε, να γίνουμε καλύτεροι πρώτα για εμάς και ύστερα για τους αλλους. Οι πιο ταλαντούχοι και πετυχημένοι άνθρωποι, στα πρώτα τους βήματα άκουσαν τα περισσότερα "όχι" και "δεν μας κάνεις". Από πείσμα πιστεύω έγιναν καλύτεροι και στο τέλος πέτυχαν. Με λίγα λόγια "ουδέν κακόν αμιγές καλού" : σε κάθε πράγμα, όσο και αν φαίνεται αρνητικό, βρίσκεται πάντοτε κάτι το θετικό.
31.7.2016 | 21:20
Ποιο είδος απόρριψης πονάει πιο πολύ;
Πιστεύετε πως πιο επώδυνο και μεγαλύτερης σημασίας είναι όταν κάποιος σε απορρίπτει συνολικά ως άνθρωπο ή ως ερωτικό παρτενέρ/σύντροφο;Καταλαβαίνω πως κυρίως έχει να κάνει με το προσωπικό αντίκτυπο στον καθένα μας ξεχωριστά, καθότι κάποιοι προτιμούν να τους αποδέχονται περισσότερο με το ερωτικό κριτήριο και κάποιοι άλλοι νοιάζονται περισσότερο να γίνονται αρεστοί ως προσωπικότητες. Αν προσπαθήσουμε όμως να το δούμε κάπως πιο γενικά, πιστεύετε πως σε γενικές γραμμές η αυτοπεποίθηση/αυτοεκτίμησή μας πλήττεται περισσότερο αν κάποιος μας απορρίψει επειδή δε γουστάρει τον χαρακτήρα/προσωπικότητά μας ή αν μας απορρίψει ερωτικά;ΥΓ.: Και για να κάνω την αρχή και να εκφέρω πρώτη την προσωπική μου άποψη επί του θέματος, θα πω πως επειδή πολύ πρόσφατα έφαγα τη χειρότερη χυλόπιτα της μέχρι τώρα ζωής μου - κι έχω φάει αρκετές παρεμπιπτόντως -, αυτό που στην ουσία με έριξε στα πατώματα αυτή τη φορά δεν ήταν τόσο το γεγονός ότι του συγκεκριμένου δεν του άρεσα ως γυναίκα, αλλά κυρίως το ότι με απέρριψε γενικά ως άνθρωπο, λέγοντάς μου ότι δε θα ήθελε ούτε καν φιλική συναναστροφή με κάποια τόσο εσωστρεφή σαν και του λόγου κι ότι προτιμά να κάνει παρέα με δυναμικά άτομα. Κι αν μετά από όλες τις προηγούμενες χυλόπιτες αισθανόμουν απλώς μια κακάσχημη γυναίκα που κανείς δεν μπορεί να με δει ερωτικά, μετά από αυτή την τελευταία χυλόπιτα αισθάνομαι ΚΑΙ πως δεν αξίζω ούτε σαν προσωπικότητα κι ότι ακόμα και σε αυτό με βρίσκουν λίγη.
2