ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι πολλα που με τρωνε μεσα μου...Μεγαλωσα σε μια οικογενεια με μια υπεροχη μαμα και τον τυπικο μπαμπα...οι φασαριες στο σπιτι ηταν κατι συχνο απο τη παιδικη μου κι ολας ηλικια και υπαρχουν ακομα...η αδερφη μου φαινεται πιο σκληρη δεν ξερω αν εκανα εγω λαθοσ και ειμαι τοσο ευαισθητη,αγχοδης...εχω φιλους που με θεωρουν το πιο κοινωνικο ατομο αλλα ειμαι αλλο τοσο ντροπαλη, ακομα και να μιλησω στον αλλο κολαω....Κλαιω συνεχεια..καμια φορα χωρις λογο...και θυμαμαι που μικρη κοιτουσα το παραθυρο 3ου οροφου με αποφασιστηκοτητα και ειχα κρεμαστει απο αυτο και το μονο που ηθελα ηταν να βρεθω κατω...Δε μετανιωνω που δε το επιδιωξα αλλα νιωθω κουρασμενη απο ολα πλεον....Ειμαι δεκαοχτω...θα πει κανεις οτι σκεφτομαι παιδιαστικα αλλα...το ζω αυτο ΤΩΡΑ ...υπαρχω και δεν μπορω να ανοιχτω σε καποιον για να με παρει αγκαλια...μονο αυτο θελω μια αγκαλια και κατανοησηΤελος παντων ηθελα απλα να το πω...Δε ξερω αν το διαβασει κανεις αφου ομως υπαρχει η σελιδα το εκμεταλευομαι (με καλη εννοια)