ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ξερω πολυ καλα πως δε προκειται κανεις σας να με καταλαβει. ολοι θα σχολιασετε επικριτικα, αρνητικα λες κι εχετε καποιο συμφερον, ειρωνικα με σκοπο να μου κοπουν τα φτερα..και εν τελει κανεις δεν θα με αισθανθει κι μετα, εμενα πες μου ποιος θα με καταλαβει. ειμαι ετοιμος, δε βαριεσαι. τι ειχα. τι εχασα. τι εχω να χασω τωρα. ειμαι 19 ετων, bisexual 100% με πληρη γνωση μου. Τοσο ενα θυληκο, οσο κι ενα αρσενικο θα με ελξουν ερωτικα. Ειμαι ενα πολυ ομορφο παιδι. το βλεπω κι εγω, κι ναι, μου αρεσει αυτο. μα κυριως, το βλεπουν κι οι αλλοι. εχω απλεττη περαση. μπορω να καταφερω με την εμφανιση μου το ανοιγμα οποιας πορτας θελω. ποτε μου δεν εφαγα χ. γενικα, ολα μου ερχονται βολικα.το προβλημα ειναι πως με ολη αυτη την περαση, εχω φθασει να ειμαι παντελως αναισθητος. παντελως ομως. τοσο οσο δε παει. πλεον δε με χαροποιει δε με ενθουσιαζει και δε με αγγιζει καμια ομορφια. κανενα ωραιο ματι κανενα ωραιο σωμα κανενας υπεροχος χαρακτηρας. οταν ολοι κι ολες γινονται τοσο ευκολα δικες σου κι δικοι σου, τοτε καταντας να μην σε αγγιζει τιποτα των τιποτων! σκεφθηκα την προοπτικη να εχω γινει ασεξουαλ, μα τελικα δεν ισχυει, διοτιν εχω στυση ειτε με εναν ανδρα ειτε με μια γυναικα..απλα.οσες φορες κι αν προσπαθησα να δεθω δεν το καταφερα ποτε. παντα θα εκανα ενα σεξ κι αυτο αν. αν δεν ολοκληρωνα απλα θα εβγαινα θα εμμενα να με θαυμαζουν λες κι ειμαι ψευτικος και φχαριςτω τα ραντεβου μου για αυτο, αλλα παντα θα το εληγα λογω αναιςθηςιας. δε μπορω να δινω ψευτικες ελπιδες. οπως σας εξηγησα δεν μπορω πλεον να νιωσω τιιιιποτα. κι αυτο ρε σεις ειναι ασχημο. απο τη μια το χαιρεσαι, μα για ποσο τελικως θα ειμαι μονος; για ποσο δεν θα μπορω να νιωςω νορμαλ μεσα σε μια ωραια σχεση γεματη παθος ερωτα αγαπη πυρετο παγωτο ηλιο σεξ θαλασσες χαραματα μπυρες αλατια μαλλια τζιβες ματια φωτεινα φεγγαρια αερακια πετσετες κι μαγια(πολλα μαγιω. μη με κρινετε μαγκακια)...ντυνομαι φτιαχνομαι βγαινω ωραια. με βλεπουν αρεσω επιβεβαιωνομαι αλλα ετσι που τα εχω ολα πιατο..δεν μου βγαινει. ΜΟΝΟ μα ΜΟΝΟ μα ΜΟΝΟ και ΘΕΕ μου ΜΑΚΑΡΙ να βρεθει μπροστα μου...βρηκα τον ανθρωπο της ζωησσσσσσσσς μου οοοοολοκληρης στη παραλια. απλα δεν ευνοησαν οι καταστασεις να γνωριστουμε(καταλαβαινετε). θα πεθαινα για ενα βραδυ με αυτον τον ανθρωπο που τοσο ερωτευθηκα κι μπορουσα να κανω τα παντα για αυτον. μονο ενα βραδυ με το ατομο που με εκανε να νιωσω ερωτα σε σημειο να ξεσκιστω να μεθυσω να φιλαω χωρις τελειωμο. μονο που υπαρχεις δοξα το Θεο! περασανε 3 χρονια και δεν ξεχασα τιποτα απο εκεινη τη στιγμη. απο τοτε...ουτε ενας ουτε μια δε βρεθηκε να αισθανθω αυτο. κι ολα λογω απλετης επιβεβαιωσης. που με ξενερωνει απιστευτα. κουραστικα ρε...:( αληθεια κουραστικα....:(κ ο υ ρ α σ τ ι κ α κι τωρα σκοτωστε με.