6.6.2015 | 18:57
Πόλεμος.
23 τωρα, 16 τοτε..Βασανιζομαι απο τον έρωτα για τον ερωτα. Μολις τη γνωρισα ειδα στην ψυχη της ολη μου τη ζωη. Τη ζωη που φανταζομαι να ζησω. Τη ζωη που χωρις αυτη, παντα θα περιμενω κατι. Αν δεν καταληξω μαζί σου, θα ειμαι δυστυχισμενος. Αφησαμε την απόσταση να μας διαλυσει. Εννοησαμε τα φοιτητικα μας χρονια σαν αποχή απο καθε δυσκολια. Απορω πως καταφερνω και δεν κανω πολεμο για να σε μυρισω ξανα, να νοιωσω τη ζεστασια σου, μα πανω απ'ολα να σε φρονισω! Βιωνω τον τυφλο ερωτα χωρις αντικρυσμα που τοσοι εχουν γραψει τοσα γι'αυτον. Μ'αρεσει να καιγομαι για σενα και να αρρωσταινω. Το μονο μας κοινο πια, οτι βρισκομαστε κατω απο τον ιδιο ουρανο. Τον κοιτω και εκλιπαρώ να τον κοιτας την ιδια στιγμή και να με ψαχνεις και συ..
